zagubionaa

Sama nie wiem co robić.... Dwa lata temu straciłam pracę z dnia na dzień - już wtedy czułam się "wypalona", nie potrafiłam dobrze wykonywać swoich obowiązków. Założyłam własną firmę ( z dotacji) i przez chwilę było super. Robiłam to co kocham. Niestety kryzys dopadł i moja firmę, narobiło się długów, właśnie zamykam firmę. Przestało mnie cieszyć to co robię. Najgorsze są poranki, dobrze że zawsze byłam osobą bardzo obowiązkową, bo chyba tylko dzięki temu rano wstaję z łóżka. Zmuszam się do wszystkiego: żeby wstać, przyszykować dzieci do szkoły i wyjść do pracy. Wsiadam w auto i najchętniej jechałam wprost przed siebie, wyłączam się, mam ochotę uciec jak najdalej. Kiedyś byłam chodzącą radością. Dziś nic mnie nie cieszy. Mam problemy ze snem, nagle mam ochotę krzyczeć albo płakać. Czasem bywają dni ( ale chyba coraz rzadziej) że nawet potrafię mieć dobry humor, ale to tak szybko mija. Zaniedbuję swoje obowiązki, wiem że muszę zadzwonić do księgowej, do klientki ale tego nie robię... Wiem że muszę zapłacić rachunek, siadam do komputera i...zamiast to zrobić zaczynam machinalnie przeglądać internet lub grać w bezmyślne gierki. Brak mi energii żeby zrobić porządek w domu, żeby ugotować obiad, a kiedyś to lubiłam. Nie potrafię nawet porozmawiać na ten temat z mężem, siedzimy razem w aucie lub w pokoju i prawie wogóle się nie odzywamy... Nie potrafię konstruktywnie myśleć, nawet kupno prezentu dla mojego Taty okazało się zbyt trudne.