Witam,
Strasznie mnie irytuje moja osoba. Zaznaczam, że nie chcę prosić o dobre słowo, przepraszać i tym podobne. Co więcej, myślę że ludzie mi podobni są niedorajdami życiowymi. Ja na pewno jestem.
Pamiętam masę znajomych, imprezy zakrapiane alkoholem, trawka w większych ilościach. Życie jak w Madrycie. Tak wspominam czasy liceum. Przyszły czasy studiów, głównie komputer i piwko przy monitorze. I tak mi ku%%^* zostało. Z tego piwka zrobiło się dobrych kilka piwek dziennie. Jestem odmużdżony, straciłem znajomych, można by rzec, że jestem sam. Oficjalnie wprost przeciwnie.
Wreszcie nadszedł czas pracy. No żesz ku$%^ mać, że się tak wyrażę. Już przerobiłem kilka, w większości z opłakanym skutkiem. Jestem antyspołeczny, nie cierpię baranów(pewnie jestem jednym z nich), setka myśli w głowie- a co ten, a co tamten- normalnie głupieję, wrak człowieka. Kompletnie straciłem zapał i poczucie odpowiedzialności za rodzinę. Tragedia.
Kilka zdań jak można się zniszczyć w parę lat. Do tych młodych co im się wydaje i już jakieś psychotropy biorą - Nie siedzieć w domu tylko wychodzić do ludzi.
pzdr.
