Witam
Może zacznę od tego że mam lat 19 i moją przygodę z narkotykami zacząłem we wczesnym wieku.Mając mniej więcej lat 11 wziąłem do ust pierwszego papierosa.Później zaczęła się przygoda z marihuaną,alkoholem,amfetaminą i różnymi lekami .Moje relacje z rodziną też nie były za dobre.Rodzice rozwiedli się kiedy miałem 7 lat później mieszkałem z mamą i ojczymem którego znienawidziłem od samego początku i który zatruwa mi życie do teraz (chociaż już się wyprowadziłem). Zawsze w domu były kłótnie a nawet nieraz przyjeżdżała policja.Mając lat 13 na urodzinach u kolegi dostałem się do szpitala z ciężkim zatruciem alkoholowym . Sądowo musiałem uczęszczać do poradni psychologicznej w której dowiedziałem się ,że mam głęboko rozwinięte zaburzenia neurotyczne.Mniej więcej w wieku 15 lat poznałem bardzo fajną dziewczynę,rozumieliśmy się bez słów spędzaliśmy całe dnie razem.Mogłem z nią porozmawiać o wszystkim,wspierała mnie lecz w końcu nasze drogi się rozeszły i to z mojej winy (czego nie mogę sobie wybaczyć do teraz)Pojawiły się myśli samobójcze,wpadłem w jeszcze gorsze towarzystwo.Teraz jestem wrakiem człowieka który rozpamiętuje przeszłość i nie umie zapomnieć.Nie chce mi się po prostu żyć,moi wszyscy znajomi powyjeżdżali (lub przebywają w Monarze)a ja ? siedzę na kacu przed kompem i myślę jak z tego wyjść.Co dzień albo płaczę lub chodzę po mieszkaniu bez celu.Doskwiera mi samotność,raz próbowałem porozmawiać o moich problemach z matką ale niestety usłyszałem tylko "Wynoś się ćpunie" Boże ile ja bym dał byle o tym nie myśleć o tym ile głupot popełniłem Nie wiem czy pójść do psychiatry ? Co dzień myślę o tym że lepiej chyba gdyby mnie tutaj nie było.
Uff trochę mi lżej na sercu że w końcu to napisałem
