asiula12

Dziękuje...zapisałam się tez do psychologa....już raz przerwałam terapie drugi raz tego błędu nie popełnię...mam nadzieje ze uda mi się jakoś pozbierać -- 05 cze 2012, 15:38 -- No i zrobilam to..wyprowadziłam się z domu...i wszystko byłoby dobrze gdyby nie to ze brat i siostra odwrócili się ode mnie:( niedługo nasz ślub..nie wiem co zrobić żeby ich na nim nie zabrakło...wiem jedno nie zaluje swojej decyzji

Ja tez nie chce zmarnować sobie życia już i tak dość go zmarnowałam:( powiedz ile masz lat? milo wiedziec ze jest ktos kto mnie rozumie...

Nawet nie wiesz jak bardzo chce podjąć ta decyzje:( tylko wciąż coś mnie hamuje...strach?

jestem w totalnej rozsypce:( z jednej strony wiem ze masz racje ale nie potrafie zrobic tego ostatecznego kroku:( w dodatku czuje ze moj chłopak tez ma tego dosyć a nie chce go stracić:(najlepiej jakby moj ojciec zniknął gdyby go nie bylo wszystko byloby inaczej:(

Jedna wielka porażka;( byłam u chłopaka jego rodzice nie mają nic przeciw temu...za to moja rodzina..ehh...siostra która juz z nami nie mieszka chce zerwać ze mną kontakt jeśli się wyprowadzę i zostawię brata...brat tez nie jest zachwycony...więc wydaje się ze stoję przed wyborem chlopak albo rodzina?i szczerze ta sytuacja już mnie dobija:(

Moj chlopak mieszka 20 km ode mnie...ja mieszkam pod Grodziskiem Wielkopolskim...jutro chce pojechac do mojego chlopaka pogadac z nim i jego rodzicami i mysle ze w koncu znajde w sobie sile by ulozyc sobie wszystko na nowo....trzymajcie kciuki

Ja mam 26 lat brat jest 3 lata młodszy ode mnie...myślę ze da sobie rade jest silniejszy ode mnie...wszystko musi być tak jak chce ojciec...bo tylko wtedy jest spokój...najgorsze jest to że nikt mnie nie rozumie...że chce wszystko zostawić ze jestem egoistką...ja już nie wiem co mam robic

Witam..ja tez czuje że mam problem..wiem tez ze mam szanse polepszyć wszystko ale boję się..wciąż ten strach..mieszkam z ojcem alkoholikiem i młodszym bratem..żyje w takim ciągłym strachu nie mam własnego życia..mam chłopaka który namawia mnie żebym rzuciła to wszystko zamieszkała z nim..tylko ja nie mam w sobie dość siły żeby to zrobić..żal mi brata ze zostałby sam...poza tym nikt nie rozumie tego co czuje...czuje ze już długo nie wytrzymam chciałabym odmienić swoje życie ale nie potrafię pokonać strachu