attack12

Witam,jestem tu nowy.Jeśli to zły dział to proszę o przeniesienie.Zacznę od początku,lecz skrócę moją historię bo gdybym miał opowiadać całe moje życie to powstałaby bardzo gruba książka. Mam 20 lat mieszkam w centralnej Polsce,gdy byłem mały to wychowywałem się w rodzinie w której ojciec pił.Ciągle czekałem czy przyjdzie trzeźwy czy pijany ,ogólnie to co przeżyłem to był koszmar,nikomu nie życzę takiego dzieciństwa. Mojemu ojcu mogę jedynie podziękować,bo przez niego zacząłem się jąkać już od bardzo młodych lat-trwa to do dziś. W szkole gimnazjalnej nie miałem za bardzo znajomych,chodziłem do niej jak za karę,każdy miał swoje sprawy,spotkania a ja chodziłem tylko i wyłącznie dlatego bo musiałem,nie widziałem żadnej przyszłości,perspektyw na przyszłość w mojej osobie.Wracałem ze szkoły i siedziałem w domu. Naukę miałem gdzieś, zdawałem do następnej klasy przy pomocy mojej wychowawczyni która często wpływała na innych nauczycieli. Po skończeniu gimnazjum wszyscy ze szkoły poszli do liceum a ja zostałem sam.Wyjechałem z mamą za granicę,gdy wyjechałem do obcego kraju,bez języka to tak naprawdę było jeszcze gorzej.Wpadłem w depresję,wszystko miałem gdzieś,siedziałem w domu,nie wychodziłem nigdzie.Moja samoocena spadła poniżej zera.Każdy kogo widziałem był w czymś ode mnie lepszy.6 miesięcy temu wróciłem do kraju,lecz czuje się tu tragicznie!!! Jestem bez szkoły ,bez perspektyw-(wiem to moja wina że nie chciało mi się uczyć,lecz w takim domu to nawet żyć się nie chciało.) Gdy wyjdę na ulicę to czuję że każdy się ze mnie śmieje,wszyscy są lepsi pod każdym kątem. Jeszcze od matki słyszę że do niczego się nie nadaję,nic nie umiem.Traktuje mnie jak 13latka. Chciałbym jakoś zmienić moje życie na lepsze ,tylko nie wiem od czego zacząć...