Cześć, jestem Gosia, mam 27 i jestem z Poznania.
Szukam osoby o zbieżnych elementach choroby, która podzieliłaby się ze mną doświadczeniem, pomogła to i owo zrozumieć.
Zachorowałam w czerwcu 2008, od września 2008 leczę się u dra Michałowskiego i psycholog klinicznej mgr Osman w poradni prohominis (prohominis.pl). Mam zaburzenia lękowe o charakterze neurotycznym, niby to zespół lęku uogólnionego/napadowego, niby jestem nerwicowcem, piszę "niby", bo to wszystko jest nieswoiste. Czwarty rok biorę wenlafaksynę - z 75 mg zeszłam do połowy, potem do ćwiartki, ale od początku marca mam nawrót i jestem z powrotem na 37,5 mg. Na lęki mam Afobam 0,50 mg, ale zwykle wystarcza mi połówka lub ćwiartka.
Objawy z 1 epizodu i teraz (lżejsze) to m.in. paniczny lęk uogólniony, katastroficzne myśli, poczucie winy, biegunka, jadłowstręt, kołatanie serca, spadek ciśnienia, uczucie wyczerpania, płacz, rzadziej wymioty.
Bez wsparcia męża bym sobie nie poradziła, ale mam pytania, na które on mi odpowiedzieć nie może, dlatego szukam tu życzliwej osoby, którą prosiłabym o kontakt prywatny.
Chciałabym się dowiedzieć mnóstwa spraw... jak długo bierzecie leki, czy schodzicie z dawek dążąc do zera, czy nie boicie się uzależnienia od leków, co robią osoby pracujące w momencie nawrotów, czy napadów (ja jestem na l4, ale ile można?)... bardzo wiele nie wiem, dlatego proszę o kontakt i pozdrawiam, być może się tu u Was rozkręcę, jeżeli nie macie nic przeciwko.
