Rafał44

Witaj. Może spróbuj opisać trochę dokładniej swój problem. Nie jestem dobry w pocieszaniu, ale chętnie wysłucham. Jak chcesz porozmawiać to śmiało pisz :)

[videoyoutube=DPyOhP1GTRQ]Gdy słucham tego utworu, moje serce zatrzymuje się na 7 minut i 1 sekundę...[/videoyoutube]

Ja byłem kilka lat w związku z pewną kobietą, która myślała, że mój stan to zwykłe lenistwo i obojętność na to, co się dzieje wokoło. Także po części Cię rozumiem. Ty masz syna, który mobilizuje Cię - ja nie mam nikogo. Kiedyś żyłem bo tak nakazywała moja wiara, dziś nie wiem dlaczego żyję. Po prostu jest we mnie coś, co powoduje, że na przekór mojej chorobie trwam. Nie wiem jak długo to jeszcze potrwa, bo nic nie wskazuje na to, żebym miał wyzdrowieć. W każdym bądź razie myślę, że trafiłaś na odpowiednie miejsce i mam nadzieję, że znajdziesz tu wsparcie, a z czasem wszystko się wyprostuje - czego serdecznie Ci życzę.

Wszystko co pozwala Twojemu terapeucie poznać Cię bliżej jest dobrym pomysłem. Ja na początku swojej terapii miałem podobny problem, ale byłem świadomy tego, że im więcej powiem, tym lepiej dla mnie.

Witam wszystkich. To forum to moja kolejna próba odnalezienia drogi wyjścia z sytuacji bez wyjścia. Mam też nadzieję, że będę mógł służyć komuś radą i pocieszeniem, jako znerwicowany dystymik z dziesięcioletnim stażem.