Mam 29 lat. 1,5 miesiąca temu rozstałam się z narzeczonym, byliśmy ze sobą 7 lat.Jak powiedział nie daje już rady wytrzymać ze mną. Najgorsze jest to,że tydzień przed rozstaniem postanowiłam iść do lekarza. Zapisali mnie ale już mieszkałam u rodziców(od wielu lat nie mamy żadnej więzi emocjonalnej). Rodzinę mojego narzeczonego traktowałam jak swoją, a on był moim jedynym przyjacielem. Przez moje wieloletnie zachowanie(napady złości,agresji,obcesowe zachowanie) nie mam żadnej koleżanki,znajomego. Jestem osobą bardzo skrytą, nie potrafię od tak z kimś porozmawiać więc wizyta u psychologa była wielką próbą moich sił. Pogadanka pomogła mi na 2-3 dni, a do psychiatry miałam iść za 3 tygodnie.Przez te 3 tygodnie miałam napady lęku, bezsenność, myśli samobójcze, po prostu bardzo głęboki dół. Przez to, że nie dawałam sobie rady sama ze sobą męczyłam telefonami i smsami mojego byłego, ponieważ tylko przed nim potrafiłam się otworzyć.Teraz jestem na mozarinie 10mg i jest lepiej z zapanowaniem nad nerwami ale skutki uboczne dają się we znaki. Tylko,że zamęczyłam mojego byłego narzeczonego do tego stopnia,że już nie chce ze mną rozmawiać a ja tego bardzo potrzebuję.Zostawił mnie w bardzo ciężkim czasie. Może ktoś wie jak odbudować poczucie swojej wartości, szacunek do siebie i jak zacząć żyć bez osoby, którą się kocha całym sercem.
