becia-1990

No nie odrazu zaczal dzialac :-) mysle ze tak po 3 miesiacach :-)

Witam, dawno mnie tu nie było, a widzę, że temat ciągle żywy Muszę podzielić się swoim doświadczeniem :) nie ma się co męczyć samemu z tym cholerstwem!! Nie wierzcie, że jakoś to będzie, bo nie będzie. Będzie coraz gorzej. Dlatego radzę szybką wizytę u psychiatry. Też bałam się uznania mnie za czubka przez to, że chodzę do psychiatry i zażywam leki. Ale przełamałam się i poszłam i nie żałuję!! Nie czuje się bynajmniej z tego powodu jakaś nienormalna czy gorsza od innych. Już 5 miesięcy zażywam Cipramil i nie pamiętam już o moich dawnych problemach :) z 42 kg przytyłam już do 47 kg :) a wcześniej przy własnych próbach samoleczenia moja waga leciała tylko w dół. Także dobrze Wam radzę tylko specjalista może pomóc w tej chorobie. I to wcale żaden wstyd ! Wręcz przeciwnie czuję się dumna z siebie, że potrafiłam stawić temu czoła i znów cieszyć się normalnością :) Pozdrawiam Was serdecznie i życzę powodzenia :*

Witam, dawno mnie tu nie było, a widzę, że temat ciągle żywy Muszę podzielić się swoim doświadczeniem :) nie ma się co męczyć samemu z tym cholerstwem!! Nie wierzcie, że jakoś to będzie, bo nie będzie. Będzie coraz gorzej. Dlatego radzę szybką wizytę u psychiatry. Też bałam się uznania mnie za czubka przez to, że chodzę do psychiatry i zażywam leki. Ale przełamałam się i poszłam i nie żałuję!! Nie czuje się bynajmniej z tego powodu jakaś nienormalna czy gorsza od innych. Już 5 miesięcy zażywam Cipramil i nie pamiętam już o moich dawnych problemach :) z 42 kg przytyłam już do 47 kg :) a wcześniej przy własnych próbach samoleczenia moja waga leciała tylko w dół. Także dobrze Wam radzę tylko specjalista może pomóc w tej chorobie. I to wcale żaden wstyd ! Wręcz przeciwnie czuję się dumna z siebie, że potrafiłam stawić temu czoła i znów cieszyć się normalnością :) Pozdrawiam Was serdecznie i życzę powodzenia :*

Witam Was :) Jestem w trakcie przyjmowania Cipramilu, a dokładniej zażywam go od 3 tygodni. Lekarka zaleciła mi zacząć od połówki tabletki czyli 10 mg i 13 listopada mam się do niej zgłosić :) póki co nie zauważyłam jakiejś znacznej poprawy ale mam nadzieje, że to wszystko przyjdzie z czasem :)) Chce tylko powiedzieć, że wszyscy chwalą ten lek i u mnie nie wywołał żadnych okropnych skutków ubocznych. Jedynie co to nudziło mnie przez kilka dni a później wszystko wróciło do normy :) mam nadzieję, że wreszcie pozbęde się tego dziadostwa !!

Karcio a powiedz mi czy przyjmując ten lek miałaś dużo objawów ubocznych?? Myślę o początkach leczenia. I jak długo zażywałaś lek zanim zaczął na Ciebie działać? Czekam na moją wizytę zapisałam się do jakiejś ponoć najlepszej specjalistki od stanów lękowych i chce wiedzieć jak najwiecej!:)

To super !! cieszę się Twoim szczęściem i liczę, że też mnie kiedyś to czeka :)

Pixi powiem Ci, że moja mama ciągle mi powtarzała od czasu kiedy wymiotowałam całą noc po anafranilu, że jakoś wtedy połykałam ślinę jak szalona i nic mi się nie działo xP i, że skoro wtedy mogłam to znaczy, że mój przełyk jest ok :) Teraz musze pozdawać egzaminy, obronić się i do jakiegoś lekarza porządnego (mój pierwszy to tragedia jakaś :| ) iść po leki :) Rixaa życzę Ci żebyś przetrwała w spokoju podróż !!:*

Dzięki dziewczyny za te słowa !!:* pixi pijesz wódkę? zazdroszczę Ci, ja jej nie pije bo zanim bym ją połknęła to by mi całą buzie chyba spaliła ... i na pewno nie masz żadnej choroby !! rixaa mam nadzieję, że będzie jak mówisz :) chciałabym się wybrać gdzieś z moim narzeczonym za miasto, rozpalić grilla odpocząć i nie myśleć o tym, że nie mogę nic przełknąć chce wyjść z tego dla siebie i dla niego, bo nie chce być dla niego ciężarem A powiedz mi jeszcze trochę czasu to tak w przybliżeniu miesiąc, rok, dwa lata?

rixxa Twoje wypowiedzi bardzo podniosły mnie na duchu !! mam dokładnie takie problemy jak opisujesz jak chce cos przełknąć to brakuje mi odruchu polykania i panikuje, rano jem szybciej i też staram się napchać, przy obiedzie masakra i kolacja tragedia !! Jak długo zażywałaś ten lek ? bierzesz go jeszcze? czy teraz tylko zioła? Naprawdę z tego wyszłaś, jak długo Ci to zajęło ?? Tak bardzo bym chciała być normalna doradź mi co mam robić pozdrawiam serdecznie !!:*

Ty jesteś dobry potrzebny mi jest taki ktoś kto wyleje na mnie kubeł zimnej wody kurcze tak bardzo chcialabym sie wyzbyc samodzielnie tego lęku i przytyć wreszcie !! ale nie wiem czy poradze sobie bez leków chociazby jakichs niewielkich ilosci ...

Byłam u laryngologa u rodzinnego badania róznorodne miałam i nic nie wykazały. Ewidentnie psyche mi daje popalić. Spróbuję zastosować Twoje rady. A powiedz mi czy u Ciebie tez wystepuje lęk przed jedzeniem w miejscach publicznych? Bo przez to moje długie przeżuwanie wstydzę się jeść przy ludziach ... mam wrażenie że wszyscy patrza na mnie... nie wiem czy dam rade sama to pokonac

W jaki sposób tego dokonałeś? Bo ja tłumaczę sobie, że mój przełyk jest normalny jak u wszystkich i wiem, że to siedzi tylko w mojej głowie a nie moge tego przełamać

Już niedługo wizyta u lekarza mam nadzieję, że dostane leki i wszystko zacznie wracać do normy Po poście Karoliny, w którym pisze, że zna osoby, które z tego wyszły jestem mega pozytywnie nastawiona ! Takie słowa dużo znaczą ! Trzymajcie kciuki i zdrowiejmy !! To jest najważniejsze!!

Bardzo mnie pocieszyłaś, aż chce już iść do lekarza i zacząć leczenie :) bałam się właśnie tylko tego żebym nie przestała być sobą jak po anafranilu teraz tylko muszę poszukać jakiegoś innego psychiatry bo ten u którego byłam ostatnio to jakaś tragedia dał anafranil i tekst do mnie: podjadaj sobie widzimy się za 3 tygodnie i ma być 2 kg więcej :| widać, że nie zrozumiał mojego problemu. Wiem, że już nudzę i może to być denerwujące ale chciałam jeszcze zapytać jak Ty połykasz te tabletki?!:) Można je rozkruszyć ?

Ogromnie Ci dziękuję za te informacje :) nawet nie wyobrażasz sobie ile dla mnie znaczy rozmowa z kimś kto rozumie to co przeżywam.. Ja jeszcze póki co nie mam "ostrej fazy" bo zjadam posiłki co prawda są to małe ilości i jedzone w meeeeeega długim czasie ale zawsze to cos.... moim marzeniem jest wyjść gdzieś z moim narzeczonym i zjeść pizze wypić piwko, ale nie wiem czy kiedykolwiek tego doczekam.. Musze w najblizsszym czasie wybrac sie do lekarza ale nie wiem od kiedy zaczne przyjmowac leki, bo poki co odbywam staż w innym mieście i muszę dojezdzać tam samochodem bo innego wyjscia nie ma, a ztego co wiem to po tych lekach nie bardzo mozna prowadzic ehhh jestem przyblokowana z wszystkich stron ... Chcialabym juz zaczac przyjmowac leki i żyć normalnie o ile to możliwe... I być normalna w dniu ślubu, żeby był to mój najszczesliwszy dzien w zyciu, a nie tylko dzien, w którym pot mnie bedzie oblewał przed publicznym zjedzeniem czegos.. A powiedz mi jeszcze czy te leki bardzo otępiają? Masz czasem poczucie odrealnienia?