Mam 16 lat. Czuję się nieszczęśliwa. Nie mam w życiu latwo, ale staram sie nad sb nie użalać. Mam kompleksy, bo jestem brzydka i wiem o tym, nie mam dużo kasy,ale z tym sb radzę, bo nie jestem materialistką. Z rodzicami m raczej słabe kontakty, moja rok starsza siostra jest trochę chora psychicznie. Ogólnie nie mam w życiu łatwo. Nie mam chęci do życia i mam coraz mniejszą motywację do nauki. Nie potrafię opisać jak strasznie czuję się w środku. Jednak radzę sb z problemami. Najgorsze jest to, że wymyślam w glowie historie i myślę o nich. Robię to ciągle chociaż nie chcę. Nawet podczas imprez czy rozmów, w szkole, w domu. Praktycznie bezprzerwy. Nie zajmuje się prawdziwym życiem, bo myślę o wymyslonym życiu i nie mogę przestać. Trudno mi się skupic, nie chcę mi się nic robić, unikam rozmów ze znajomymi. Udaję wesołą i normalną i naciągam na siłe czasami rozmowy, aby nie wyjść na dziwną. Pomóżcie, proszę ja już tak nie mogę:-(
