g. nie odzywałeś się w tym wątku, odkąd go rozpocząłeś, ale mam nadzieję, że czasem tu zaglądasz. Piszę, żeby dodać Ci otuchy. Sama w LO miałam nieprzyjemne doświadczenia z rówieśnikami.Przez wyśmiewanie mojego niekonwencjonalnego imienia-oczywiście nie jest to imię Anna :) - oraz tego,że dobrze się uczyłam nabawiłam się sporych kompleksów.Osoby,które to czyniły, stanowiły grupkę,która dyktowała naszej klasowej społeczności kanony (dotyczące wszystkiego) uważane za normalność,a wszystkich,którzy odstawali, poniżała.Byli po prostu cool Zamknęłam się w sobie, miewałam myśli samobójcze i byłam w podobnym stanie ducha co Ty.Najgorsze, że jeden z nauczycieli (!) wszystko jeszcze nakręcał.To było specyficzne środowisko-mała prywatna szkółka,zero aninomowości. Marzyłam,aby ją skończyć.Na studiach nie miałam najmniejszych trudności z nawiązywaniem kontaktów i akceptacją.Zresztą poza uczelnią też. Imię,które kiedyś stanowiło problem,jest teraz moim atutem,np.ludzie szybciej mnie zapamiętują niż innych .Dobre wyniki w nauce?Przecież to plus! Stałam się bardziej pewna siebie i zaczęłam uważać się za osobę atrakcyjną. Wierzę, że tak będzie w Twoim przypadku.Teraz kończę studia i moje wspomnienia z tego okresu są po prostu fantastyczne.A z LO? 4 najgorsze lata mojego życia.Mam pretensje, nie tyle do tych ograniczonych ludzi, co do siebie.Dlaczego zamiast interweniować zamykałam się w sobie?Czy gdyby sytuacja się powtórzyła zareagowałabym odpowiedno? Dlaczego im na to pozwoliłam? Dziś już piszesz maturę g. (powodzenia!). Pamiętaj, że to co inni o Tobie myślą nie jest w najmniejszym stopniu adekwatne do tego kim jesteś i co sobą reprezentujesz. I nie pozwól,aby złe wspomnienia przyćmiły teraźniejszość.
bezmuzg to ostatnie odnosi się również do Ciebie. Odnoszę wrażenie jakbyś sam tworzył barierę pomiędzy sobą, a "resztą" mając przed oczami wspomnienia złego traktowania i zakładając z góry, że zostaniesz odrzucony. Życzę Ci przełamania barier i dużej pewności siebie. To również mój pierwszy post na tym forum.
