Jak byłem jeszcze mały smarkaczem ojciec od nas odszedł. Ogólnie pamiętam to jak przez mgłę. Przez kilka lat (myślę, że gdzieś tak do 6 klasy podstawówki) byłem chyba normalnym dzieciakiem który jak każdy ma swój świat i jakieś tam zajęcia. Mama już wtedy piła, starałem się z nią rozmawiać, ale to nie dawało żadnych efektów. Po mniej więcej pół roku zacząłem wycofywać się ze społeczeństwa, przestałem ufać ludziom, rozmawiać z nimi, nie miałem raczej przyjaciół, bo raczej wszystko rozgrywało się w mojej głowie. Przez kilka lat ten stan się pogłębiał, teraz doszła do tego jakaś nienawiść i złość na samego siebie, a do tego chyba jakaś agresja którą jak do tej pory potrafię jeszcze skutecznie tłumić, ale boję się jej. Nie wiem dlaczego, ale obwiniam właśnie siebie za to co się stało, a głównie za to, że nie umiałem pomóc matce. Ona oczywiście cały czas pije, ale ja chyba powoli zaczynam dawać sobie z tym radę. Podsumowując, to walczę sam ze sobą i swoimi myślami. Ostatnio dość skutecznie odrzucam te negatywne myśli i chyba robię miejsce dla tych lepszych.
