szaramyszka

Może się boję , może to wstyd ? A co pomyśli mąż ? A znajomi ? Nie wiem , czy nie skomplikuję jeszcze bardziej mojego życia.

Nie myślałam o terapii. Nie bardzo wierzę w jej powodzenie . Potrzebuję kogoś , z kim mogłabym pogadać , bo dotychczas wszystko trzymam w sobie. Niedługo chyba eksploduję z nadmiaru smutków i niepowodzeń. Ale dziękuę za dobre słowo. Pozdrawiam.

Mój problem to niska samoocena . Tak jest od dzieciństwa , bo życia łatwego nie miałam . Babcia ,która mnie wychowywała , dała mi tak wiele. Zastąpiła rodziców , których nie widywałam. Mimo biedy nie porzuciła mnie . Jednak z perspektywy czasu widzę, że w dobrej wierze zrobiła mi krzywdę . Zawsze uważała i uczyła mnie , że pokorne ciele dwie matki ssie. To wynikało z biedy,rozumiem ją , ale dzisiaj nie umiem się odnaleźć. Nie umiem sobie poradzić w starciu z brutalnym życiem . Boję się wszystkiego i boję się walczyć o swoje , forsować swoją rację . Wolę ustąpić , zrezygnować , przemilczeć . Przez to jednak jest mi źle a to z kolei przeszkadza innym , bo jestem apatyczna , smutna i bez entuzjazmu. Ciężkie to życie .

Witam, jestem tu nowa . Cieszę się ,że tu trafiłam. Od dłuższego czasu szukam kontaktu z ludźmi,którzy mogą mi może powiedzieć co i dlaczego w moim życiu skopałam. Jestem samotna pośród rodziny i znajomych . Nie radzę sobie z moim życiem i stwarzam tym problemy innym .Wstyd przyznać ,ale jestem żałosna i nic nie mogę zmienić . Moje szczere chęci nie wystarczają,abym mogła coś zmienić na lepsze. Pozdrawiam wszystkich i postaram się zapoznać z tym forum .