ja w wieku 28 lat miałam zaburzenia adaptacyjne-typ depresyjny...na poczatku zapisano mi xanax i luxeta,bez rewelacji,wszelkie złe emocje się nasiliły,mogłam ryczec caly dzien bez powodu-nie widziałam sensu życia pewnego wieczoru najpierw specjalnie się upiłam a potem zażyłam wszystkie tabletki,nie było ich aż tak wiele aby doprowadziły do śmierci,ale pod wpływem alkoholu nie myślałam racjonalnie!rano zabrali mnie na intensywną terapie a dalej wywieżli do szpitala(wiecie jakiego )tam faszerowali mnie lekami typu:mianserin,depakine chrono,hydroxyzina,cloranxen,lorafen,bioxetin.Po takich dawkach latałam po ścianach i nie wiedziałam co się wokół mnie dzieje,potem zmniejszyli dawki ale w tym czasie zdążyłam przytyć 10kil w ciągu dwóch tygodni po wyjściu ze szpitala zaczęłam brać tylko afobam-byłam zadowolona,do wszystkich spraw które wczesniej wydawały mi się nie realne do wykonania podchodziłam z rozsądkiem i dużym spokojem,,,zaczęłam się teraz martwić bo w zastępstwie tego leku lekarz przepisał mi zomiren-czuje się okropnie,jestem bardziej nerwowa i sama zaczęłam zwiększać sobie dawki,po których znów nie nadaję się do życia,nic mi się nie chce-nawet wychodzic z domu,wszystko widze w czarnych barwach i sytuacje problemowe widze w czarnych kolorach...nie wiem co robic,taka mieszanka leków wydaje mi sie ze potrafi niezle zamieszac w głowie!!!...znów myśle o samobójstwie...każdego dnia...kiedy tylko nastaje ranek ja nie widze sensu życia
