mam na imię Łukasz i mam 21 lat, od roku jestem w stanie, ktory naprawde ciezko mi opisac. nic mnie nie cieszy, nia mam na nic ochoty, kazdy dzien jest dla mnie taki sam. jeszcze 2 lata temu zylem pełnią życia. nie mam pojęcia o co chodzi. wyizolowałem się od wszystkich, mam wrazenie że własna dziewczyna która twierdzi, że mnie kocha mnie nie rozumie. zresztą nie dziwie się jej. ona nie wie jak to jest. moj stan nie sposob opisac słowami. czuje pustke, bezsens. studiuje cna trudnym kierunku ale obawiam sie ze jak tak dalej pojdzie to zawalę wszystko. nauka to ostatnie o czym mysle. cale dni wegetuje ebzporduktywnie przed komputerem. co jakis czas spotykamy się z dziewczyna, wtedy troche lepiej sie czuje. witam wszystkich, do niedawna myslalem ze depresja to wymysł ludzi, ale jednak się myliłem, gdy okazało się, że dotknęło mnie to osobiscie. nie byłem jeszcze u psychiatry i wolałbym tego uniknać.
