Może po krótce opiszę swoją historie.Wychowałem się w ciężkiej dzielnicy i ciężkim domu.Od najmłodszych lat pierw biłem bity i zastraszny pózniej sam to czyniłem wobec innych.Byłem sportowcem,człowiekiem silnym prężnym,na osiedlu miałem towarzystwo jakie miałem.Bijatyki,włamania,rozboje,awantury,handel dragami,radia,samochody,biłem się nawet za pieniądzę!było oki do pewnego czasu....miałem 21 lat gdy uciekłem do Londynu przed wspólnikami i wymiarem sprawiedliwości,po rocznej banicie i powrocie do innego miejsca zamieszkania poznałem dziewczyne,moja mama sie przeprowadziła,odciąłem się od towarzystwa poznałem dziewczynę z którą próbowałem sobię ułożyć życię,które totalnie mnie uspokojiła i wyciszyła!!!W między czasie zacząłem się udzielać w zawodzie który pokochałem(budownictwo),w między czasie byłem we Francji,pracowałem w delegacjach-bardzo mnie to wciągneło.Wpadłem w pracoholizm,totalny wir pracy.Było pieknie poznałem przyjaciela z którym otworzyłem własną firmę.Mój związek się rozpadał ,ale poznałem nową dziewczyn ę ,którą pokochałem od pierwszego wejrzenia,byłem porządnym człowiekiem.Cieszyło mnie to,na każdym kroku starałem się pomóc innym,koło największej krzywdy nie przechodziłem obojętnie...i tu się zaczeły schody!Zamieszkaliśmy razem,ja wynająłem mieszkanie,sam własnymi rękami je wyremontowałem,po upadku firmy wróciłem do pracy,kupiłem sobie wymarzonego towarzysza psa,którego również pokochałem,niby byłem szczęśliwy ale....no właśnie ale...,nie wiem co się stało...Coś we mnie weszło,lęk ,strach.Kiedy moja wybranka serca proponowała mi wielokrotnie dyskotekii,imprezy,we mnie pojawiał się lęk ,strach,obawy,nie wiem przed czym!!!Dziś jestem 28-letnim porządnym człowiekiem,który wrócił nawet do szkoły,ale sam nie wiem co mam zrobić...dziś jest 10-lecie firmy w której moja M. pracuje a ja siedzę w domu i płaczę bo ona powiedziała ,że to koniec:-(odczuwam strach lęk,sam nie wiem przed czym,przed towarzystwem,samooceną???czuje się jak ciota:-(błagam pomóżcie mi bo ja nie dam rady juz w sobie tego duśić!!!!!!
