s.łaby

I znowu mnie dopadło. Kiedyś dostałem radę, żeby szczerze porozmawiać z żoną , tylko nic z tego nie wyszło. Już się pogodziłem z tym, że jestem przeznaczony na straty i taki już mój los. Myśli w głowie latają jak oszalałe, trudno jest się skupić i pomyśleć sensownie, nogi jak z waty i ucisk w piersiach. Nie wiem czy jeszcze dam radę.

Dlatego jeszcze się trzymam, jakoś. Kiedyś napomknąłem żonie, że we mnie się coś sypie. Może powinniśmy szczerze porozmawiać? Tylko boję się że znowu będą ciche dni.

Nigdy nie byłem na terapii i nie leczyłem się, nie pije nie pale. Mam tak od niedawna. Muszę jeszcze pokończyć wszystkie sprawy. Tak na wszelki wypadek.

Od niedawna mam podobne myśli, czasem chciałbym wstać i wyjść z domu tak bez celu przed siebie. Czuje się stłamszony psychicznie, nie potrafię się skupić na prostych rzeczach. Kiedyś miałem kupić kawałek linki i trzymać ją w szafie. Przy życiu trzyma mnie jeszcze mój synek, nie wiem jak długo. Coś mi cały czas mówi...