Witam wszystkich ...
Mam na imię Patrycja i mam 19 lat. Nie wiem czy dobrze wybrałam pisząc tutaj. Nigdy nie potrafiłam otwarcie mówić o tym co czuję lecz ostatnio nie wiem co począć ze swoim życiem. Nie mam z kim o tym porozmawiać, czuję się bardzo samotna. Jestem w klasie maturalnej, powoli staję przed wyborem co robić dalej. Nie mam przyjaciół, z którymi mogłabym porozmawiać. W szkole stoję raczej na uboczu. Nie mam siły wstać z łózka, w nocy nie mogę zasnąć bo wiem, że za chwilę zadzwoni budzik, często zdarza się, że zostaje w domu. Rzeczy, które kochałam przestały mnie cieszyć a codzienne wyjście z domu stało się katorgą. Coraz częściej myślę o śmierci, nie tylko swojej ale też najbliższych. W głowie mam najczarniejsze scenariusze. Nikt w domu tego nie widzi, gdy ktoś pyta się czy wszystko w porządku odpowiadam :jasne, nic mi nie jest. Tego się ode mnie oczekuje, wiec przestałam mówić o tym co się dzieje. Zdaje się, ze nikomu to nie przeszkadza . Już nie mam siły płakać .. Nie wiem co mam robić, brakuje mi już sił.. Nawet jeśli ten post przepadnie.. potrzebowałam to z siebie wyrzucić ...
