Witam.Nazywam się Ewa. Mam 35lat,wyglądam na wiele mniej, co wcale mnie nie cieszy,mam wrażenie, że nikt nie traktuje mnie poważnie i denerwuje mnie to(jak wszystko ostatnio tak naprawdę).
W ciągu trzech ostatnich lat spędziłam wiele czasu na różnych forach-strata,poronienie(dla brata, którego uwielbiam i bratowej) niepełnosprawni(dla ucznia z którym pracuję) rak jajnika(mama...)w tzw wolnych chwilach randki (mój związek się wypalił). Tematyka więc nie była optymistyczna ale w mojej sytuacji życiowa bardzo...niestety...
Żyję problemami bliskich mi osób, a ponieważ nie jest dobrze, mi też to się udzieliło. Mam dzieci i dla nich chcę wrócić do normalności,chcę się uśmiechać bo dawno tego nie robiłam,chcę być zwariowana,pozytywnie zakręcona, taka jak byłam kiedyś,a jestem strzępkiem nerwów.
Po niedawnej śmierci najukochańszej Mamy nie potrafię się pozbierać.
niby jest ok, ale czuję wewnętrznie, że bomba tyka i boje się kiedy i gdzie odpali...na razie pali od środka...
z tego co już siebie trochę rozgryzłam jestem DDA, mam toksyczna teściową, zamieszkałam w prowincjonalnym miasteczku męża i chciałam wszystkim się przypodobać co sprawiło, że zatraciłam siebie i pogubiłam.miałam ciężki poród i nieleczoną depresję poporodową...to tak "w skrócie"
witam Was serdecznie wszystkich, mam nadzieję, że gdzieś się wpasuję z wątkiem lub wielowątkowo i znajdę wśród Was przyjazne osoby. Witam wszystkich
