Witam wszystkich, ponieważ jestem tutaj nowy - kilka słów o mnie. Mam 26 lat, mieszkam w Trójmieście, tu skończyłem studia i tu pracuję.
Moja historia by mogła posłużyć na pokaźnej grubości książkę. Wychowywałem się z ojcem alkoholikiem, którego choroba była zatajana przed resztą rodziny stąd nie mogłem liczyć na jakąkolwiek pomoc. Większość dzieciństwa to był horror - dzień w dzień lęk, co zrobi ojciec, co się będzie działo w domu, czy wyląduję w domu dziecka.
Potem też nie było lekko, na studiach miałem kłopoty zarówno z nauką, jak i finansowe.
Wszystko to sprawia, że mam kłopot z bardzo niską samooceną, co z kolei wywołuje stany depresyjne. Ta zerowa samoocena ma bardzo wymierne "owoce": zniszczony związek z wartościową dziewczyną, bo nie mogłem znieść że ona jest bardzo zaradna, zamożna, lepiej wykształcona, że tak naprawdę była (w mojej ocenie) we wszystkim ode mnie lepsza. Nie wytrzymałem tego, czułem się przy niej jak śmieć,
zdarzało się że zaglądałem do kieliszka, gdy ona odniosła kolejny sukces, a u mnie same porażki.
Oczywiście bardzo żałuję tego, że się związek rozpadł, ale no właśnie przez tą swoją zerową wartość nie wytrzymałem.
Inny "owoc" zdarzył się dosłownie kilka dni temu, kiedy przez brak wiary w siebie nawet nie spróbowałem w pracy dostać się na atrakcyjne stanowisko - po fakcie się dowiedziałem, że by mi się udało wystarczyło spróbować, a ja skazałem się na porażkę, tracąc prestiż i spore pieniądze, które są mi potrzebne.
Czy ktoś z Was miał podobne kłopoty i jakoś je przezwyciężył???
