Postanowiłam napisać tutaj bo czuje,że utknęłam w dole i nie wiem jak z niego wyjść... Miesiąc temu straciłam ukochanego psa... od tego czasu nie mogę się pozbierać. Ona była dla mnie jak moje dziecko, jak siostra. Była takim słoneczkiem,które oświetlało moje życie. Wraz z jej odejściem zaczęłam zastanawiać się po co to wszystko. Po co żyć skoro to co jest dobre, co nadaje naszemu życiu sens jest takie ulotne? Nie mogę tego zrozumieć i to mnie najbardziej boli.. że to co kochamy, co sprawia,że jesteśmy chociaż odrobinę lepsi umiera a nam zostaje tęsknota i cierpienie... mówi się 'tak bywa i trzeba żyć dalej' ale po co żyć dalej bez naszych przyjaciół czy rodziców.. jaki to ma wtedy sens ?
