witajcie pewnie nie na te forum powinnam opisać swoją historie ale w mojej głowie mam tylko bajzel kupe myśli na minute co robić pochodze z patologicznej rodziny kiedy poznałam męża byłam szczęśliwa ale i to szczęcie trwało krutko bo po 12 lat razem ja mam teraz 29 lat on niespełna 30 okazało się że ma raka złośliwego kilka miesięcy pużniej okazało się ze i ja mam guza macicy mamy dzieci staram się tszymać w ryzach swoje żale ale jestem tylko człowiekiem czesto płacze cichutko bo nigdy nie było mi lekko zawsze jakies kłody pod nogi dziecko wcześniak i wszystko co sie z tym toczy patologia ale to co teraz musimy przejść pobija wszystko co mam powiedzieć dzieciom jak go potrzymywac na duchu pisze i nic nie widze bo łzy zasłaniają mi literki bałagan w głowie i mysli przez hwile pszeszło pszez mysl wejść razem do auta pojechać na wycieczke i spowodować wypadek np spaść ze skarpy żeby dzieci nie cierpiały patsząc na nas tak wszyscy razem i na zawsze mąż pszerwał leczenie na poczet dla mnie i hyba to jabardziej boli bo oddaje swoje zycie losowi cobym ja była zdrowa bo jak on to powiada dzieci bez matki to jak kuchaż bez garka a dla mnie to juz wszystko bez sensu dzieci moje sreberka one mnie tszymaja jego zreszta też a moze jest inne wyjscie ucieczka skarpa czy coś jeszcze może jest jakiś lekarz gdzie iść pomuszcie prosze
