Witam
Moje wesołe i fajne życie zmieniło się 4 lata temu. Wtedy rozeszłam się z chłopakiem. Przypłaciłam to ogromną nerwicą, byłam kłębkiem nerwów, a przez 2 lata moje myśli krążyły wokół niego. PO dwóch latach poznałam innego chłopaka co mi pozwoliło zapomnieć o tamtym, jednak były to relacje tylko koleżeńskie. Kolega wyjechał za granicę, więc postanowiłam układać swoje życie jeszcze inaczej. Znalazłam nową pracę, która bardzo mi się podoba, i w tym momencie zobaczyłam że dzieje się ze mną coś nie dobrego. Wydawało mi się że wszystko już ze mną w porządku, że poradziłam sobie z nerwicą jednak zauważyłam że teraz nie jestem już tą samą osobą sprzed 4 lat. Wcześniej byłam bardzo towarzyska, nawiązywanie kontaktów z innymi ludźmi nie stanowiło dla mnie żadnego problemu, teraz jest wręcz przeciwnie. W nowej pracy, ciężko mi nawiązać nowe znajomości, czuje że nie jestem sobą, że nie taka byłam wcześniej. Ciężko mi się skupić, brakuje mi koncentracji, a rozmowa z innymi ludźmi nawet z tymi których lubię przychodzi mi bardzo ciężko. Nie odczuwam z tego żadnej przyjemności, w ogóle prawie z niczego nie odczuwam przyjemności. W pracy robię coś bo muszę ale nie mam z tego żadnej satysfakcji chociaż w gruncie rzeczy uważam że mam fajną pracę. Jestem jakby wyprana z uczuć i emocji. Nie wiem dlaczego tak się dzieje a najgorsze jest to że nie mogę się przemóc i ten stan trwa. Ciężko mi z tym żyć bo chciałabym się cieszyć życiem ale coś wewnętrznie mnie blokuje. Czuję że psuję przez to swoje relacje z ludźmi ponieważ stałam się osobą nieciekawą, nudną, z którą trudno się rozmawia. Bardzo się tego boję że w końcu nikt nie będzie chciał się ze mną zadawać. Najgorsze jest to że mam świadomość tego że to nie jestem prawdziwa JA! Czuję się tak jakbym straciła swoją prawdziwą osobowość. Jak sobie pomóc, czy to jest depresja????
