myślałam, że tylko ja tak mam:)
wydaje mi się, że kiedyś łatwiej przychodziło mi mówienie i w ogóle kontakty społeczne, ale z czasem zaczęłam się wycofywać. mało mówię, nie znoszę opowiadania i nie potrafię tego robić. czasami jak już zacznę, to zaraz się gubię i mam wrażenie, że i tak wszystkich nudzę i nikt mnie nie słucha. doszłam jednak kiedyś do wniosku, że po co ja mam się starać i np. zaczynać rozmowę? jak ktoś chce, to niech sobie mówi, ja mogę spróbować posłuchać, a czasami przytaknąć. po prostu w życiu spotykamy tak mało ciekawych ludzi, że strzępienie na nich swojego języka wydaje mi się nużące i nie wnoszące niczego w moje życie. nie lubię rozmów o głupotach - kosmetykach, pogodzie, butach itp. chętnie za to porozmawiam o filmie, czy książkach, posłucham kogoś mądrego, od kogo się mogę czegoś nauczyć...niestety tych ostatnich jest tak mało, że słuchanie niekiedy przychodzi mi z taką samą trudnością, jak mówienie:)
