Gdy myslisz sobie, ze swiat bez ciebie bylby o wiele lepszy, bo nic, absolutnie nic do niego nie wnosisz, a wszelkie mile slowa, jakie zdarza sie tobie slyszec od otoczenia na pewno nie plyna ze szczerej oceny a checi bycia milym i zrobienia tobie przyjemnosci, moze ulzenia w twym smutnym samotnym nedznym zyciu...
Gdy decydujesz sie cos zrobic, np. pomoc sobie w dreczacych cie problemach, ale jestes tak slaby psychicznie, ze nie starczy tobie odwagi ani na to, by pojsc do lekarza, ani by skonczyc swa zalosna egzystencje...
Gdy wszyscy wokolo twoj stan nazywaja wrazliwoscia, egocentryzmem, podczas gdy dla ciebie kazdy dzien jest ciezka walka....
Gdy w wiekszosci sytuacji swa depresje ukrywasz pod maska osoby, o ktorej wszyscy mysla, ze jest silna, zdrowa, szczesliwa... i nie ma prawa do problemow...
Gdy to, co sie z toba dzieje sprawia, ze odwracasz sie od kazdego, bez wzgledu na jego zamiary wzgledem ciebie, zawet jesli on przypadkiem chcialaby tobie pomoc...
czy to jest depresja...?
czy wrazliwosc, egoizm i uzalanie sie nad soba w sytuacji, gdy innych dotykaja o wiele gorsze nieszczescia...
