Od paru lat czułam się bardzo źle, myślę, że miałam charakterystyczne objawy dla depresji, niska samoocena, poczucie beznadziei, nieuzasadnionego przygnębienia i wstydu. Parę miesięcy temu, poznałam fajnych ludzi, dzięki którym zaczęłam wierzyć w siebie i moje uczucia beznadziei zniknęły. Stałam się bardziej pewna siebie, weselsza i normalniejsza. Jednak ostatnio wydaje mi się jakby wszystko wróciło. Czuję się rozdrażniona z byle powodu, wszystko mnie irytuje, prawie codziennie wychodzę spotykać się ze znajomymi i wtedy jest dobrze, przeważnie, ale jeśli muszę zostać sama w domu wieczorem, to dosłownie nie wiem co ze sobą zrobić. Tęsknię za kontaktem z ludźmi, przez cały dzień nie potrafię sie zmusić do jakichkolwiek czynności, nic mnie nie cieszy i nic mi się nie chce. Mogłabym całymi dniami leżeć przed telewizorem i jeść chipsy. Zastanawiam się czy to jest depresja, albo ze względu na długotrwałość tego stanu, może dystymia? Lub może jeszcze coś innego? Chyba, że po prostu jestem leniwą krową, która jest tak mało inteligentna, że nie potrafi sobie sama zając czasu jeśli nie spotyka się ze znajomymi? Proszę o rady.
