Myśli samobójcze coraz częściej biorą się z braku perspektyw, depresji, sytuacjami z którymi nie potrafimy sobie poradzić, trudnymi sytuacjami życiowymi itp. Mam 14 lat i do pewnego czasu myślałam,że życie musi, a przynajmniej jest usłane samymi pozytywami.Po swoim przykładzie mogę powiedzieć że nic nie jest takie kolorowe jak chcemy żeby było. Kiedy miałam zaledwie 5 lat moi rodzice się rozwiedli.No spoko, myślałam ,że po prostu tak być musiało.Ale, ojciec nie odpuszczał, utrudniał mi i mojej rodzinie życie, potem posuwał się do gorszych rzeczy, np.: samobójstwa ,których byłam świadkiem, cięcie się, coś i jeszcze troche, potem pareee lat milczenia,w końcu freedom,nie na długo.Znów zaczął te swoje gry,które mnie dobijały. śmierć wujka, który był mi cholernie bliski. Zmarł[*].Do końca życia nie zapomnę tego człowieka. a potem to juz waliło się wszystko po kolei : problemy w szkole, itd.Wkurzałam sie na siebie ,że nie moge dac sobie z tym rady.Nikt mi nie pomagał, matka twierdziła ,że ja sobie wszystko wyolbrzymiam .Nie wymieniłam tu wszystkiego, ale i tak przez to przez co przeszłam i przechodze do tej pory to 3mie sie nieźle. Dzięki twardemu charakterowi Teraz tylko chyle czoła Bogu, nikomu innemu.On dał mi wytrwałości na te wszystkie lata. Peace dla Niego. WIEC DLA WSZYSTKICH Z PODOBNYMI SYTUACJAMI CZY Z MYSLAMI SAMOBOJCZYMI, UDAJCIE SIE DO CZLOWIEKA KTORY POMOZE WAM PRZEJSC PRZEz BYC MOZE BUNT LUB JAK NA POCZĄTKU WSPOMNIALAM BRAK PERSPEKTYW ITP,ITD.nie jestescie sami z takimi problemami ja nie dawalam sobie rady z problemami itk.Ale myślalam też o tym co to by było gdyby mnie nie było chujnia jednym słowem, Wtedy nie widziałabym jak rośnie moja młodsza siostra ,w sumie to ze względu na nią tego nie zrobiłam.Do tej pory połowa rodziny mi sie o wszystko sra ale ja już mam wy***** i żyje podporządkowywująć się matce i ojczymowi , reszta mnie wali,pozdro
