Natasza188

mam 18 lat. Mama próbowala ze mną złapać kontakt ale stchórzyłam.Wolałam udawać ze wszystko jest wporzadku. i ze ona nieistnieje.Co czuje? Czuje ciągly lęk ze zostane sama....Jak mój tata jest szczesliwy, to ja placze bo boje sie ze juz nigdy niebedzie szczesliwy.Tak samo z zwierzetami.Dostalam króliczka zajmuje sie nim ale caly czas sie boje ze on zdechnie i mnie zostawi.Mój dzień to pobudka o 12, zjedzenie czegos a potem odbijanie sie od TV do kompa...nie mam checi na wyjscie do kina, na spacer.Bardzo sie wyciszylam.Wczoraj mój chłopak powiedzial ze mam przestac marwic sie o innych bo sama staczam sie na dno;(Myśle ze ma racje ale ja juz nieumiem dac sobie rady sama...A jak to z tobą jest???

Witam mam na imię Natalia.Z zewnątrz wydaje sie ze wszystko sie wporzadku ale w środku prowadze prawdziwą walkę ze sobą.Moje dzieciństwo niemoge zaliczyc do udanych..ciągle kłotnie rodziców, wieczna nadzieja ze bedzie lepiej ale nadzieja matka głupich...Wkoncu nadaszedł ten dzien, mama sie wyprowdzila.Juz prawie nic niepamiętamz tego tylko nasz płacz mój i mamy, cierpienie,lęk i żal.Minęło juz 6lat nie mam z nią kontaktu:( na początku bylam bardzo silna, nikt nic niewidzial, nikt nic niepodejrzewal.Aż pękłam.nadal nikt niewie o moim uczuciach.Podejrzewam ze wpadlam w depresje,Codziennie płacze, na początku ze strachu, ze tata umrze ze mnie zostawia teraz, od kiedy przeczytalam o psach które cierpią i są same caly czas o nich myśle, to mnie zabija.CZuje sie wykończona psychicznie.Do psychologa sie zapisalam ale przedmną pół roku czekania prosze poradźcie mi jakieś tabletki które mi pomogą prosze .coraz częściej prosze Boga o to zeby mi pomógł i mnie zabrał