Opiszę sprawę mojego brata krótko, żeby nie przynudzać.
1. Ma 18 lat. Jest osobą wrażliwą i inteligentną. Niestety, także leniwą i nieprzystosowaną do życia.
2. 5 lat temu zmarł jego ojciec, bliska mu osoba.
3. Przez te 5 lat nikt się nim nie zajmował. Dostawał jeść i miał gdzie spać, niewiele więcej.
4. Od tych 5 lat ma problemy z nauką. Wyrzucili go z dwóch szkół, bo w ogóle nie pojawiał się na lekcjach,
5. Nie chce iść do pracy ani do szkoły. Nie robi nic. Leży całymi dniami w łóżku. Nie sposób go wyciągnąć, nawet siłą (wtedy płacze albo udaje, że płacze).
6. Powtarza, że nic nie obchodzą go inni ludzie i świat. Nie wierzy, że jest w stanie ukończyć jakąkolwiek szkołę czy pracować. Tak przynajmniej powtarza.
7. Gdy się z nim rozmawia, milczy. Gdy się na niego krzyczy, zamyka oczy i zwija w kłębek. Gdy się go gdzieś wysyła (np. na rozmowę kawalifikacyjną, do psychologa, do szkoły) - nie dociera tam, szwenda się po mieście.
8. Dzisiaj cały wieczór głośno powtarzał: "Chcę umrzeć.". Tak, żebyśmy usłyszeli w drugim pokoju.
9. Jego utrzymanie kosztuje, a jego postawa skutecznie demotywuje do jakichkolwiek działań jego rodzinę (w tym mnie).
Czy on udaje? Cała rodzina ma wrażenie, że brat jest po prostu leniwy i specjalnie udaje "depresję", żeby móc nic nie robić całymi dniami, dostać jeść, nie pracować, mieć spokój. Nie poszedł nawet do psychologa
Mamy ochotę po prostu zostawić go samego, aż zmądzrzeje. Nie wierzę w żadną "depresję". Myślę, że po prostu jest leniwy i próbuje, jak długo wytrzymamy. To trwa już pół roku, w sposób jaki opisałem.
Jak sprawdzić, czy on udaje? Co z nim zrobić?
