Skocz do zawartości
Nerwica.com

white_man

Użytkownik
  • Postów

    1
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Osiągnięcia white_man

  1. Witam wszystkich. Mam 21 lat. Mój CHAD rozpoczął się parę lat temu choć jak większość nie wiedziałem co to jest, było to w gimnazjum odizolowałem się od otoczenia wolałem się zamknąć w pokoju i czytać książki niż wyjść gdzieś. Potem nastąpił dość długi okres że tak powiem normalny, w szkole miałem dobre stopnie choć nie musiałem się dużo uczyć potem liceum też bardzo miło wspominam w sumie to mój najlepszy okres w życiu, dobrze zdana matura dostanie się na studia i po wyjechaniu z domu do innego miasta zaczęły się moje poważne problemy, ok grudnia 2009 roku wpadłem w stan mani która była tak destrukcyjna, że jeśli nie wygram w totka to przez ładnych parę lat będę musiał spłacać długi, w okresie mani byłem bardzo agresywny a ze względu na warunki fizyczne i umiejętności zdarzały się pobicia na ulicach, czułem się nie zniszczalny. Pod koniec lutego 2010 roku poznałem dziewczynę w której się zakochałem, zadziałało to na mnie jak katalizator w kwestiach finansowych (zaciąganiu wierzytelności oczywiście), rzuciłem dla niej studia bo ona mieszkała w rodzinnym mieście, nie poinformowałem o tym rodziny. W sierpniu tego roku Rodzina dowiedziała się o moich długach i studiach, postanowiłem opuścić dom i wyjechałem do innego miasta (bez grosza przy duszy) w tym czasie przez kradzież zniszczyłem sobie przyjaźń z kolegą którego znam od bardzo dawna. Wróciłem do domu rodzina przyjęła mnie lepiej niż może sobie to ktokolwiek wymarzyć, spłacali moje długi a ja wpadłem w chwilowy stan depresyjny który się szybko skończył ponieważ poczułem łatwe pieniądze na szemranym interesie, zaczęły się znowu imprezy itp. Dzisiaj jest 22 lutego tydzień temu znowu opuściłem dom ponieważ Rodzina dowiedziała się że ją okradałem (musiałem spłacić długi przez te szemrane interesy). Tak ciężkiej depresji nigdy nie miałem, mam myśli samobójcze bo nie widzę innego sposobu. Bardzo chciałbym wrócić do rodziny ale tak mi jest wstyd że nie potrafię. Jedynym plusem jest to że zbyt boje się śmierci żeby to zrobić. Myślę o tym żeby na własne życzenie pójść do szpitala na pewien okres.
×