Na wstępie powiem, że mam obecnie 23 lata. Praktycznie zawsze byłem nieśmiały, miałem olbrzymie problemy z nawiązywaniem nowych znajomości. Ograniczały się zawsze one do murów szkolnych/ uczelni... Zawsze jakoś sobie dawałem z tym faktem radę. Starałem się żyć swoim życiem. Swój czas zajmowałem nauką, czy jakimiś innymi zainteresowaniami. Miewałem momenty załamania, ale zazwyczaj jakoś udawało mi się stanąć na nogi. Ostatnio jednak (od jakiegoś pół roku) to się zmieniło. Nie jestem w stanie się skupić na rzeczach które dotąd zdawały się sprawiać mi przyjemność. Również na nauce nie mogę się skupić. Czuję się bardzo samotny, mimo że mam kochającą rodzinę, o której nie mogę nic złego powiedzieć (może poza tym że wszyscy mamy problemy z wyrażaniem swoich uczuć, takie mam wrażenie). Nie widzę sensu w swoim życiu, w tym co robię. Za pół roku skończę studia i nie wiem co dalej... Czuję się naprawde źle.. staram się przezwyciężyć swoją nieśmiałość, jednak zawsze coś mnie blokuje... nie wiem co zrobić. Dlatego postanowiłem założyć tutaj konto.
Czy waszym zdaniem powinienem się udać do psychologa? Czy jest on w stanie mi pomóc? Naprawdę nie wiem co począć...
-- 16 lut 2011, 21:28 --
Dodam jeszcze, że oprócz nieśmiałości mam jeszcze takie coś, że strasznie się boję wyzwań. Boję się szukać pracy, nawet na prawo jazdy nie mogę się zdecydować. Mimo że wiem jak niezbędna jest to rzecz w dzisiejszych czasach. Cały czas mam przeczucie, że nie nadaje się do prowadzenia samochodu i stanowiłbym tylko niebezpieczeństwo na drodze. Wiem ze to niedorzeczne, koordynacje mam w normie chyba, jednak nie mogę tych myśli pokonać.
