Kamila 33

Hej,ja również jestem z Olsztyna :)

Po wielogodzinnym czytaniu forum,zarejestrowałam się dziś do psychiatry-wizytę mam 5go stycznia.Dziwnie się z tym czuję...

Hej,mam 33 lata,z roku na rok jest coraz gorzej,już straciłam rachubę czasu,nie wiem ile to trwa Zaczęło się chyba ok 8 lat temu,gdy po urodzeniu dziecka przechodziłam depresję,potem doszły problemy z hormonami....i tak to trwało z przerwami. Teraz jest katastrofa,przestałam normalnie funkcjonować-jest tylko paniczny lęk. Lęk przed zaśnięciem(zasypiam nad ranem) boję się że umrę w nocy,ze nie zdążę zawołać rodziców,albo że nie usłyszą.Zasypiam z włączonym telewizorem-wymyśliłam że w razie np.zawału zdążę nacisnąć pilot i maksymalnie natężyć dźwięk-wtedy mama przyjdzie.Gdy tak lezę w nocy i próbuję zasnąć,a np boli mnie głowa-nabieram pewności że mam jakiegoś guza mózgu,tętniaka itp-więc zaczynam panicznie się tego bać. Dochodzi jeszcze uczucie drżenia ciała(jakbym spała na wirującej pralce),drętwienie twarzy,duszności,marźnięcie stóp i dloni,tętno 120/min,a gdy przysnę często budzi mnie bezdech.Ostatnio doszły straszne bóle kręgosłupa. Budzę się rano,jak z krzyża zdjęta,ledwo mam siłę na doczłapanie się do kuchni,potem staram się coś przełknąć przez zaciśnięte gardło.Nie mam siły nic robić,w sklepie dopada mnie duszność,gdy idę chodnikiem obok ulicy mam wrażenie że zaraz jakiś samochód wpadnie w poślizg i wjedzie na mnie,z przechodzeniem przez pasy jest jeszcze gorzej.Staram się już nie wychodzić z domu,ale jednocześnie strasznie się boję w nim sama zostawać.Koszmarne są zawroty głowy,plamy przed oczami,a najgorsze to takie złudzenie...jakbym była w śnie-wszystko pół realne-jakby obok...ciężko to okreslić. Przesypiam dnie,a jeśli coś zaczynam robić to przerywa to nagłe kołatanie serca i paraliżujący strach...moje zycie to już tylko jeden wielki lęk-i ciągłe myśli że pewnie już do końca tygodnia nie dożyję.Tomografia głowy nic nie wykazała(a bóle nagłe i okrutne),hormony tarczycy w normie,echo serca ok,reszta wyników tez w miarę.Biorę bisopromerck5 na nadciśnienie i uregulowanie pracy serca.Panicznie boję się smierci ale życ się odechciewa

Hej,mam 33 lata,z roku na rok jest coraz gorzej,już straciłam rachubę czasu,nie wiem ile to trwa Zaczęło się chyba ok 8 lat temu,gdy po urodzeniu dziecka przechodziłam depresję,potem doszły problemy z hormonami....i tak to trwało z przerwami. Teraz jest katastrofa,przestałam normalnie funkcjonować-jest tylko paniczny lęk. Lęk przed zaśnięciem(zasypiam nad ranem) boję się że umrę w nocy,ze nie zdążę zawołać rodziców,albo że nie usłyszą.Zasypiam z włączonym telewizorem-wymyśliłam że w razie np.zawału zdążę nacisnąć pilot i maksymalnie natężyć dźwięk-wtedy mama przyjdzie.Gdy tak lezę w nocy i próbuję zasnąć,a np boli mnie głowa-nabieram pewności że mam jakiegoś guza mózgu,tętniaka itp-więc zaczynam panicznie się tego bać. Dochodzi jeszcze uczucie drżenia ciała(jakbym spała na wirującej pralce),drętwienie twarzy,duszności,marźnięcie stóp i dloni,tętno 120/min,a gdy przysnę często budzi mnie bezdech.Ostatnio doszły straszne bóle kręgosłupa. Budzę się rano,jak z krzyża zdjęta,ledwo mam siłę na doczłapanie się do kuchni,potem staram się coś przełknąć przez zaciśnięte gardło.Nie mam siły nic robić,w sklepie dopada mnie duszność,gdy idę chodnikiem obok ulicy mam wrażenie że zaraz jakiś samochód wpadnie w poślizg i wjedzie na mnie,z przechodzeniem przez pasy jest jeszcze gorzej.Staram się już nie wychodzić z domu,ale jednocześnie strasznie się boję w nim sama zostawać.Koszmarne są zawroty głowy,plamy przed oczami,a najgorsze to takie złudzenie...jakbym była w śnie-wszystko pół realne-jakby obok...ciężko to okreslić. Przesypiam dnie,a jeśli coś zaczynam robić to przerywa to nagłe kołatanie serca i paraliżujący strach...moje zycie to już tylko jeden wielki lęk-i ciągłe myśli że pewnie już do końca tygodnia nie dożyję.Tomografia głowy nic nie wykazała(a bóle nagłe i okrutne),hormony tarczycy w normie,echo serca ok,reszta wyników tez w miarę.Biorę bisopromerck5 na nadciśnienie i uregulowanie pracy serca.Panicznie boję się smierci ale życ się odechciewa