Cześć, to mój pierwszy post na forum, w sumie nie spodziewałam się, że kiedyś tu napiszę, ale jednak..No więc mam 18 lat, nerwica przyszła 2 lata temu, ale sama walczyłam i jakoś się zawsze udawało. Było dobrze, ale od września wszystko wróciło, jestem na razie w najgorszym momencie mojego życia. Mój każdy dzień teraz to walka lękami, dusznościami, biegunkami i wymiotami (tzn. nie wymiotuję, panicznie się boję wymiotowania, ale przez to cierpię chyba jeszcze mocniej). Teraz jestem w klasie maturalnej, muszę chodzić do szkoły, na korepetycje itd. Nie chcę robić zaległości, ale lęki mnie wykończają. Mieszkam na zadupiu i do lekarza umówiona jestem dopiero za 2 tygodnie. Nikt poza kolejnością mnie nie chcę przyjąć. Na myśl o tym, że wizyta ta jest tak oddalona w czasie, chce mi się płakać i dostaję potwornego lęku. Dzisiaj czułam się nawet dobrze, wytrzymałam 5 lekcji w szkole. Zalogowałam się, bo chyba tylko ludzie, którzy cierpią na takie zaburzenia są w stanie mnie zrozumieć..Mam nadzieję zresztą, że ktoś to przeczyta.
Jeszcze na koniec mam jedno pytanie. Brałam teraz tabletki Kalms, niestety w ogóle mi nie pomagają. Do lekarza mam 2 tygodnie, czy mogę sama wziąć, bez konsultacji Hydroxyzinum? Mam je w domu, strasznie cierpię, z drugiej strony boję się, że źle zareaguje. Brał ktoś może i wie czy są aż takie silne?
