Nie wiem czy potrafię opisać, co się ze mną dzieje. Sama tego nie rozumiem. Zastanawiam się, czy to depresja, ale nie mam odwagi iść do jakiejś poradni, przychodni. Obiecałam sobie że to zrobię, ale jeszcze nie teraz, za jakiś czas, jak się trochę sprawy ułożą, jak ucichną te wszystkie straszne uczucia.
od jakiegoś czasu czuję się coraz gorzej psychicznie. Płaczę bez powodu, czuję że wszystko mi isę sypie. Najgorsze, że jestem paskudna dla swojego faceta, z którym jestem już rok. Zawsze tak jest, kiedy "to" wraca. To w sumie najbliższy mi człowiek poza moją mamą - a teraz chyba robię wszystko żeby mnie zostawił, bo przekonałoby mnie to, że tak naprawdę wcale mu nie zależało.
Nie wiem jak się pozbierać, boję się praktycznie wszystkiego. Poradni boję się, żeby mnie tam nie wzięli za jakąś symulantkę, histeryczkę lub hipohondryczkę.
Piszę to, bo może gdzieś tam tli się jeszcze we mnie nadzieja, że może ktoś zna odpowiedź na to pytanie: co robić?
