Nie jesteś sama. Musisz sobie jakos z tym poradzic i wierze ze dasz radę. Mialam podobny problem ponad rok temu. Chodzilam do psychologa, psychiatry, lykalam rozne tabletki. Natomiast nie dawało to rezultatu gdyz ciagle trzeba bylo zwiekszac dawke. Co prawda biorac tabletki, czulam sie nieco lepiej ale nie prowadzilo to do niczego dobrego bo po pewnym czasie nie bylam w stanie funkcjonowac bez tych tabletek. Gdy pewnego dnia przed szkoła zapomnialam rano lyknac dawki lekow, bylam w takim stanie, ze musialam prosic moja mame o przyniesienie mi ich natychmiast do szkoly. W koncu pewnego dnia rzucilam tabletki, przestalam chodzic do tych wszystkich lekarzy i postanowilam ze wezme swoje zycie w swoje rece. Mam swiadomosc tego ze nie jest to latwe ale mozna to osiagnac. Z poczatku bylo ciezko ale po kilku miesiacach moje zycie wrocilo do normy. Nie mysl ciagle o tym ze ktos na Ciebie patrzy, bo napewno wyolbrzymiasz problem. A jesli juz tak jest, to moze jestes na tyle interesujaca osoba ze po prostu przyciagasz spojrzenia ludzi. Zaakceptuj siebie i poczuj sie dobrze w swojej skorze a wtedy bedziesz dumna i szczesliwa ze patrzą! Nie zalamuj sie i glowa do gory. Pozdrawiam.
