lusiak

Dziekuje bardzo za miłe przyjecie. Ciesze sie, bo moze to wlasnie tu znajde ludzi ktorzy mnie wysluchaja i postaraja zrozumiec, a nie tylko ocenia. Niestety nie nalezalam nigdy do grupy aktywnych forumowiczow, gdyz wychodze z zalozenia ze nie mam nic madrego do powiedzenia, pomimo moich wielkich checi. Pozdrawiam :)

Troche odświeżę temat. Otoz, od kiedy wrocilam do domu po paro miesiecznym pobycie za granica, w ramach regeneracji, powrocily te mysli. Niby na poczatku wszystko bylo ok, az do momentu gdy znowu zaczely sie domowe awantury. Nie chce byc tlusta tak jak moja matka. Przez nia znow chce umrzec... nie zjem nic by tylko wzbudzić w niej poczucie winy.

Nie wiem czy moge nazwac to nerwica natrectw, ale za kazdym razem gdy rozmawiam z kims nowo poznanaym, przesladuje mnie mysl ze ta osoba mam mnie za totalne gowno, tak jak by na wejsciu przekreslala moje istnienie. Jak bym nie byla niczego warta. Tak bardzo w to uwierzylam ze zaczelam bac sie ludzi.

Witam serdecznie wszystkich, postanowilam dolaczyc do Was gdyz czuje sie samotna bardziej niz zwykle, nie mam przyjaciol, o rodzinie nie wspomne. Czuje ze zostalam z tym sama... Chciala bym odpoczac, zycie za bardzo dalo mi w kosc bym mogla sie nim jeszcze cieszyc. Jestem jeszcze bardzo mloda, mam 18 lat. Przez ten dosc krótki czas zdążyłam sie zorientowac czego tak naprawde zycie mnie nauczylo najlepiej... otoz pokazalo mi jak zniszczyc siebie. Moj aktualny problem? Anoreksja, samookaleczanie, naduzywanie alkocholu, naduzywanie lekow uspakajajacych, narkotyki, nienawisc do samej siebie i innych ludzi. Mam za soba jedna hospitalizacje. Moje marzenie, moze to glupio zabrzmi ale chciala bym w przyszlosci założyć normalna rodzine.