Nie wiem już, co robić.
Boję się. Po prostu się boję. Boję się żyć. I nie chodzi o wyjście z domu itp. Chodzi o to, że czuję, że życie to jest dla mnie coś zupełnie nowego. Lęk egzystencjalny? Żyję tak samo jak niegdyś, ale jakoś inaczej. Nie wiem, czym jest życie. Mam myśli: "Matko! Ja żyję!". I serce skacze mi do gardła. Nie wiem, o co chodzi. Boję się wyrażać myśli. Znów: "Matko! Ja umiem myśleć". Życie od niedawna to dla mnie mój kombinezon. Boję się tego, że mam ciało. Niby żyję od dawna, ale czuję, że to jest dla mnie całkowicie nowy stan. Nie czuję szczęścia. Mam dopiero 15 lat. Boję się, co będzie przy 30.
Jak z tym walczyć. Jak mogę to zrobić, skoro boję się mojego człowieczeństwa. Mam się zabić? Co to da?
