mam 18 lat i czuje sie coraz gorzej. czuje wewnetrzny lek w porozumiewaniu sie z innymi ludzmi, nawet tymi w moim wieku. teoretycznie nie jestem samotny i mam jakichs znajomych, niby cos tam pogadam, ale czuje sie i tak zle. wydaje mi sie ze jestem sztywny i biore wszystko do siebie. nie chce byc taki. jestem pesymista i nie wierze w swoje mozliwosci. nie moge znalezc dziewczyny, czesto brakuje mi tematow do rozmow nie tylko z dziewczynami ale tez ze znajomymi. nigdy nie rozmawiam z nikim na temat moich najwazniejszych problemow... ale czesto stekam o innych rzeczach... no moze ost. jzu troche mniej bo wiem ze ludzie tego nie lubia...czasami napada mnie ochota zeby zrobic cos co sie dla mnie zle skonczy...
