gutek1

Temat założony dość dawno, nie spodziewałem się, że będę musiał go odświeżać, że jeszcze wrócę na forum. Zakładając temat pochwaliłem się, że udało mi się pozbyć natręctw, nie wykonywać czynności zgodnie z chorymi schematami, spory kawałek czasu żyło mi się z tym dobrze, do czasu aż zaczęło mi się wydawać, że moje życie to "haos" - bez ładu i składu, w związku z tym postanowiłem powrócić do starego "idealnego" świata, znowu wykonywanym na co dzień czynnościom zacząłem przypisywać te chore schematy, większość starych natręctw wróciła na swoje miejsce, a miejsce tych które pożegnałem na dobre zajęły inne, wcześniej męczyły mnie głównie natręctwa czynnościowe (np. ubieranie się w odpowiedniej kolejności), jednak ostatnio dobijają mnie też natręctwa myślowe, np. rano szczegółowo planuje sobie dzień, układam taki dzienny plan zadań, a wieczorem szczegółowo analizuje to co robiłem w trakcie dnia, by się upewnić, czy wszystko zostało zrealizowane zgodnie z rannym planem. Chyba już nie potrafię z tym walczyć, broń jaką było "wprowadzenie swobody w codziennych czynnościach, porzucenie tych chorych schematów" okazała się za słaba, teraz jestem bezbronny i nerwica mnie rozkłada na łopatki, chyba będę musiał się poddać i żyć z tym do ostatniego oddechu. Brak mi pomysłów na zwalczenie tego, może jest tu ktoś kto znalazł panaceum na to? Z chęcią poczytam w jaki sposób udało mu się powrócić do "normalności", obudzić swoje prawdziwe - pierwotne JA.

Postanowiłem, że odejdę od dziewczyny i dopóki się nie zmienię, czyli nie pozbędę się natręctw, będę sam. Powiedziałem jej dlaczego odchodzę od niej, może się zdziwicie, ale ona do tamtej pory nie wiedziała nic o moich kompulsjach, według niej byłem tylko pedantem. Wcześniej było tak, że jak o czymś zapomniałem, np sprawdzić czy wszystko jest wyłączone, wracałem się i sprawdzałem wszystko od nowa, jeżeli jednak nie miałem takiej możliwości, to kończyło się to tak, że albo mówiłem sobie "trudno, każdemu może się zdarzyć" i nie miało to większego wpływu na mnie, albo myśl ta nie dawała mi spokoju i towarzyszyła mi do momentu, aż wróciłem do domu i mogłem w końcu wszystko sprawdzić. Kilka dni temu obudziłem się i postanowiłem, że to ten dzień, dzień od którego zaczynam normalne życie, życie bez natręctw, jak do tej pory idzie mi świetnie, nie wykonuje codziennych czynności jak wcześniej, działam bez schematu, bez kolejności i każdego dnia czuje się z tym lepiej :)

Witam wszystkich :) Zacznę od początku Gdy miałem jakieś 11-13 lat wymyśliłem sobie, że wszystko co mnie otacza wymaga kontroli i ew. naprawom. I tak np. dokręcałem śrubki/nakrętki we wszystkim co tylko je posiadało: meble, artykuły AGD/RTV itp, również je czyściłem, zadbałem aby wszystko było na swoim miejscu, rozebrałem swój rower na czynniki pierwsze, by wszysko dobrze oczyścić, nasmarować i złożyć w całość, że by w efekcie wszystko chodziło jak w szwajcarskim zegarku. Myślę, że to było zalążkiem towarzyszących do dzisiaj mi kompulsji. Niektóre czynności zacząłem podporządkowywać schematom, zacząłem wykonywać je w odpowiedniej kolejności. Kompulsji co jakiś czas przybywało. Podam wam trochę przykładów (wszystko wykonuję zawsze w kolejności jak poniżej): - RANO GDY WSTAJĘ zaczynam od ścielenia łóżka, następnie unoszę rolety okienne, zaczynam od tej na lewym skrzydle, jedno ze skrzydeł uchylam w luft aby wpuścić trochę świeżego powietrza, następnie włączam telewizję w kolejności: dekoder, telewizor, kino domowe, piloty do tych urządzeń mam ułożone w tej samej kolejności zaczynając od lewej strony. Gdy już to zrobię idę do łazienki, myję ręce w schematyczny sposób, najpierw myję wewnętrzną stronę dłoń, później zewnętrzną i na koniec jej krawędzie zewnętrzne, następnie myję twarz. Gdy już to zrobię chwytam za chusteczki higieniczne i czyszczę nos, nawet jeżeli nie jest to wymagane (wiem, że to nie ma sensu, ale mimo tego robię to), później myję zęby, to również zgodnie ze schematem, najpierw zewnętrzną stronę, później wewnętrzną poczynając od górnych. Gdy już to zrobię zaczynam się golić, jak to zrobię wcieram "balsam po goleniu", później chwytam dezodorant, najpierw lewa pacha, potem prawa, na koniec klatka piersiowa, następnie w ruch idzie woda toaletowa. Na koniec zakładam soczewki, zaczynając od lewego oka. W końcu z niej wychodzę by się ubrać, zakładam bokserki, podkoszulkę, skarpetki, spodnie, bluzę, na koniec wsuwam klapki. Wracam do łazienki, zwilżam włosy, nakładam na nie "gumę do włosów" i zaczynam je układać w schematyczny sposób Gdy to zrobię czyszczę umywalkę. Zakładam zegarek na rękę. W końcu mogę zrobić i zjeść śniadanie. - GDY WYCHODZĘ Z DOMU sprawdzam czy okno jest zamknięte, czy światło wyłączone, czy dekoder, telewizor i kino domowe są wyłączone, czy mam przy sobie portfel i telefon komórkowy. Portfel trzymam w lewej kieszeni a telefon w prawej. Gdy wszystko jest ok biorę klucze, zakładam buty (najpierw lewy, potem prawy), wychodzę i zamykam drzwi. - GDY WSIADAM DO AUTA zaczynam od odpalenia silnika, następnie zapinam pasy, włączam światła, sprawdzam co leci w radiu, ew. puszczam CD, zależnie od pogody uchylam szybę po mojej stronie i szyberdach lub włączam klimatyzację. Często w trakcie jazdy przychodzi myśl, czy oby na pewno o czymś nie zapomniałem, zaczynam od nowa, sprawdzam czy zapiąłem pasy, czy włączyłem światła, jakiej stacji słucham, czy okno i szyberdach są uchylone, czy klimatyzacja jest włączona. Sprawdzanie to powtarzam czasami nawet kilka razy w trakcie jazdy. Gdy kończę jazdę wyłączam silnik, wrzucam I bieg (nie używam ręcznego ), odpinam pasy, wyłączam światła, wychodzę, zamykam centralny z pilota, sprawdzam czy szyba i szyberdach są zamknięte, jeżeli nie to zamykam je z pilota. GDY WRACAM DO DOMU zamykam drzwi od środka, ściągam buty (jak się domyślacie zaczynam od lewego), jeżeli za oknem zrobiło się ciemno opuszczam rolety (tradycyjne zaczynając od tej na lewym skrzydle) i włączam światło, włączam telewizję (jak zwykle w kolejności: dekoder, telewizor, kino domowe). Czasami męczy mnie niepewność czy czegoś nie zapomniałem i sprawdzam czy zamknąłem drzwi, jeżeli to wieczór to czy opuściłem rolety. - ZANIM PÓJDĘ SPAĆ idę się wykąpać, napuszczam wodę do wanny, szykuję szampon, mydło, ręcznik, najpierw myję włosy, następnie resztę ciała poczynając od góry. Gdy się wykąpię i czyszczę uszy patyczkami, następnie nos i zęby. Sprawdzam czy paznokcie nie są za długie, najpierw dłonie - lewa a potem prawa, później stopy - lewa potem prawa. Ściągam soczewki i wskakuje do łóżka. Mam już 25 lat i do niedawna to wszystko tłumaczyłem sobie jako zwyczajny pedantyzm, że po prostu jestem dokładny i tyle, że to zaleta a nie wada. Jednak się myliłem, jak się okazało jest to wielka wada, która zaczęła mnie zabijać. Teraz wiem, że to ZOK czy jak kto woli NN. Doszły do tego stany depresyjne, brak motywacji do realizowania planów, wieczne ich odkładanie, zmęczenie, prawie wieczny stres, nieuzasadnione lęki, unikanie spotkań ze znajomymi i rodziną, pogorszenie koncentracji i pamięci, niska samoocena oraz wiele innych. Parę dni temu postanowiłem, że muszę skończyć z tym, z tymi "chorymi natręctwami, zanim one zabiją mnie. Staram się funkcjonować swobodnie, bez ustalonych schematów, bez zbędnych kolejności, możliwe że takie swobodnie, nieschematyczne wykonywanie codziennych czynności sprawi, że o części z nich zapomnę, np. zapomnę umyć zęby czy zamknąć okno wychodząc z domu, lepsze to niż zatruwanie sobie życia tymi jadowitymi myślami. Zapewne zdarzy się część czynności nadal wykonać w tej samej kolejności, świadomie lub podświadomie. Póki co zamierzam poradzić sobie z tym samodzielnie, bez pomocy z zewnątrz. Jestem prawie przekonany, że sam sobie z tym poradzę. Jeżeli to przeczytaliście możecie teraz podzielić się swoim "dniem świra" i tego konsekwencjami, oraz czy i jak postanowiliście temu zaradzić. Pozdrawiam gutek ps. GDY OGLĄDAŁEM DZIEŃ ŚWIRA, ZOBACZYŁEM JAK JESTEM BARDZO PODOBNY DO GŁÓWNEGO BOHATERA