zołza19

Znalazłam się na tym forum zupełnie przypadkowo. Słowo nerwica wzbudziło we mnie pewne refleksje. Proszę. pomóżcie mi! Od lat przyjaźnię się z pewnym mężczyzną. W pierwszym roku zauroczyłam się w nim, niestety on znalazł sobie kobiete. Bardzo cierpiałam, wiele wylałam przez niego łez. Mimo wszystko pozostaliśmy wiernymi przyjaciółmi przez gg. Wiemy o sobie praktycznie wszystko. Czasem zdarzało się że się spotykaliśmy na mieście. On jednak ją nadal kochał. Minęło już 3 lata. Jego związek sie rozsypał, mój również. Od kilku miesięcy spotykamy się dość regularnie. Mnie zaś męcza przy tym pewne objawy. Może wyda się to niektórym śmieszne,dziwne, nietypowe. Ja nigdy nie spotkałam się z czymś takim. Sytuacji stresowych miałam w życiu mnóstwo. Nawet na maturze tak się nie czułam. A tu, kiedy mam się z nim spotkać dostaje nagle odruchy wymiotne Nieraz jestem już tak zdruzgotana, że mam ochote wysłać mesa i odwołać spotkanie. Dlaczego mnie to dziwi? Czasem jak sie spotykamy jest zupełnie normalnie, owszem telepie sie cała, drża mi ręce i bije serce. Męcza mnie jedynie te odruchy wymiotne. Ktoś mógłby napisać: "dziewczyno ty się po prostu zakochałaś" Może...jednak gdy pomyśle, że mielibyśmy sie pocałować to mnie jednak odpycha... co będzie jeśli przy pocałunku zacznie mnie zbierać na wymioty) Dziwne... nigdy z żadnym swoim chłopakiem tak nie miałam... nie wiem od czego to zależy Nie radze sobie z emojami, już mam dość tłumaczenia że jestem na kacu, albo przeziębiona. Bo naprawde dziwnie to musi wyglądac gdy biegne co chwile do ubikacji Jak unikam z nim spotkań jest ok. Jednak mam dziwną do niego słabość, bo nie potrafię odmawiac kolejnego spotkania Ps. Czy powracajace bóle krtani, uczucie flegmy w gardle i chęć odkrztuszenia tego czegoś w środku może wskazywac na nerwice? Bo moja laryngolog nie potrafi postawić innej diagnozy jak nerwica :/