mam od około miesiąca problem i nie wiem czy to nie depresja mam dopiero 15 lat a czuje że nie mam po co żyć... to było tak:
mam bardzo słabą odporność i często chorowałam. Lecz gdy tylko wracałam do szkoły wszystko się waliło. Koleżanki nie chciały ze mną rozmawiać, koledzy na każdym kroku obgadywali i to w ten sposób że to słyszałam. Jednym z komentarzy to taki: "No ostatnio dostała słabszą ocenę i nie było jej w szkole przez cały tydzień". Już od tego momentu czułam by przepisać się do innej szkoły. Lecz jeszcze wtedy nikt o tym nie wiedział. Gdy tylko szłam do szkoły czułam lęk i niechęć po prostu już wtedy myślałam nad tym co znowu powiedzą. Wtedy zaczęłam szukać jakiś sposobów by nie chodzić do szkoły. A to powiedziałam że mamy 2 lekcje itp. Im dłużej myślałam nad tym tym bardzie nie chciałam tam chodzić. Gdy powiedziałam prosto z mostu że nie ide mama się zgodziła ale było widac że jest na mnie wściekła. Gdy tylko o tym pisze i przypominam sobie płacze... Więc zaczęłam szukać na internecie jak się zabić i jak uciec z domu. Nie zrobiłam tego to był jeden dzień mojej słabości. Napisałam nawet list pożegnalny do rodziców że przepraszam ich za wszystko co zrobiłam. Przez całe dnie płakałam. Koleżanki wydzwaniały do mnie że wszyscy w klasie mnie obgadują i że z tego powodu mi współczują. Rozmawiałam z mamą o tym że mnie obgadują i że chyba zmienie szkołę. Zgodziła się ale jest konieć roku szkolnego i moja mama chce bym do końca jeszcze miesiąc wytrzymała. Ja już nie daje sobie rady. Ciągle płacze dziwie się że jeszcze nie zabrakło mi łez. Normalnie rozmawiam ze wszystkimi tylko mam wstręt do tego gimnazjum. Co robić?? pomóżcie!!!
