Witam, po pierwsze nie wiem czy piszę w dobrym dziale, jeśli nie to przepraszam. Od zawsze miałam problem z rozebraniem się np przed lekarzem(nie z powodu wstydu, tylko po prostu strasznie sie boję byc rozebrana) i tym żeby mnie ktoś obcy dotykał np lekarz(podaję ten przykład, ale chodzi tez np o znajomych którzy za blisko siedza itp, a nawet dziwnie sie czuję przy siostrze czy mamie jak sa za blisko). Pisze o tym ponieważ ostatnio ten problem juz przerósl u mnie najwyższe góry, jest nie do wytrzymania, nawet jak słyszę że ktoś np. był u lekarza i musiał sie rozebrać to wywołuje to strasznie silne emocje, a niestety mam znamie które musiałabym wyciąć pod piersia i od 2 lat nie umiem się zmusić do pójścia do lekarza przez taki strach. Mam też kompleksy, jak każdy chyba, ale to nie z ich powodu te odczucia(wszyscy mi mówią że nie ma się czego wstydzić a ja się nie wstydzę, nawet nie umiem opisać dokładnie dlaczego mnie tak paraliżuje). Do tego już od paru lat nie umiem nawiązać żadnej przyjaźni(nie boję się podejść do ludzi, zagadać itp, ale nie potrafię utrzymywać z nimi żadnego kontaktu). Nie potrafię też realizować celów,często nie umiem się skupić, mam doła albo denerwuję się zupełnie błahymi rzeczami lub jestem bez powodu zaniepokojona. Boli mnie coś co jakiś czas-czasem kości szczególnie w rękach i nogach, czasem głowa. Zdarzają się takie dni że cały czas chce mi się spać(oczy mi się dosłowie same zamykają, zimno mi). Nie mam z kim pogadać, rodzina twierdzi że wymyśliłam sobie problemy, a ja już nie wiem co robić. To znamię naprawdę muszę wyciąć ale nie potrafię się zmusić do pójścia do chirurga(na samą myśl dostaję prawie ataku paniki). Czy ja mam jakąś depresję albo nerwicę?
powiedzcie proszę czy ktoś z was miał lub ma tak samo, albo chociaż spotkał się z czymś takim??
