maggieflakes

rano byłam w rozsypce, ciągle płakałam i znowu wróciły myśli o moim bezsensie życia, teraz jest trochę lepiej

Czytając Twego posta zastanawiałam się czemu niektórzy ludzie mają taką jakoś dziwną lekkość w przyciąganiu do siebie innych ludzi, zawieraniu przyjaźni, znajomości, które się rozwijają i przetrwają na dłużej. Natomiast inni tego nie mają pomimo otwartości w kontaktach z innymi ludźmi i wydaje mi się, że Ty nie robisz nic nie tak, to inni jakoś nie są zainteresowani, ale to nie Twoja wina, po prostu tak jest, chociaż to jest smutne i bolesne...Ja jako chorobliwy fobik społęczny do towarzyskich osób nie należę, nigdy nie miałam nawet dobrej koleżanki, wszystkie moje znajomości z innymi się szybko kończą, nawet jak się zdobyłam na odwagę i wykazywałam inicjatywę. Po prostu nie byli zainteresowani znajomością ze mną, bo po co się kolegować z taką nudziarą jak ja...Ludzie z natury są interesowni i kolegują się tylko z tymi, którzy mogą im przynieść jakieś korzyści i nie chodzi mi tylko o te materialne...

ja już się tam nie leczę, w sumie sporo się pozmieniało, ale nerwica przebrzydła jest nadal

napisać książkę, którą ktoś chciałby wydać

mi sie przede wszystkim robi bardzo gorąco, w środku też wszystko dudni albo ściska w zależności nie wiem w sumie od czego...no i też nie dociera do mnie też jak kto do mnie mówi tak mi się zdarzało w pracy jak jeszcze pracowałam...dzisiaj w sumie taka drobnostka jak pójście do sklepu samoobsługowego na zakupy, ale cały czas mi było bardzo gorąco i czułam wewnętrzne spięcie jak jeszcze zobaczyłam przy kasie dziewczynę z która chodziłam do klasy w podstawówce, której nie cierpię, bo wiele przykrości od niej miałam to zrobiło mi sie jeszcze bardziej gorąco i zmieniłam kasę, na szczęście było więcej czynnych...jak robię zakupy w innym mieście to mnie to wcale nie stresuje (chodzi mi o duże sklepy samoobsługowe), a jak w miejscowości w której mieszkam to... mam zawsze wrażenie, że inni się na mnie patrzą jak na dziwoląga, który wreszcie wyszedł z domu (bo niestety mieszkam w niezbyt dużej miejscowości, a wiadomo jak jest w takich miejscowościach z ludźmi) już wolę anonimowość dużego miasta

też o tym marzę

owszem mam moją pasję, że tak powiem...ostatnio też chodzę na aerobik dwa razy w tygodniu, ale jak mam tam iść to z reguły czuję taką niechęć i jestem spięta przez cały dzień...nie mogę się na niczym skupić..ale gdy się skończą zajęcia to pełny relaks i zadowolenie z siebie no i od niedawno do terapii z psychologiem dołączyła terapia grupowa..także ostatnio wychodzę częściej z domu ale z dużym lękiem i niechęcią

wyleczyć się z lęków i fobii

witaj Khef co do braku weny twórczej ja już się z nim męczę od nie wiem jak kiedy, bo pisze pracę magisterką chyba już od dwóch lat i skończyć nie mogę poza tym ogólnie męczę się sama ze sobą i coraz gorzej jest mi się do czegokolwiek zmotywować i świadomość, że inni mają podobnie jest pocieszająca...no bo przecież człowieka smutnego dołują szczęśliwi ludzie i zazdrości im tego, to jest całkiem naturalne pozdrawiam

chodzę na terapię i do psychiatry czyli standard, innych pomysłów brak...poza tym staram się w miarę swoich możliwości i nasilenia strachu poznawać ludzi (oczywiście przez net) bo real nie wchodzi w rachubę jak na razie

witaj

witaj

ja też wierzę, że przyjdzie dzień...i mimo kolejnych dni, ja nie mam siły by zmienić swojej marnej wegetacji pozdrawiam

musisz iść do psychiatry, żeby dobrał Ci odpowiedni lek

ja mam takie stany od czasu do czasu, że życie jest bez sensu i w ogóle...a mimo tego nadal jakoś żyję...czasem jest lepiej czasem gorzej, bo takie jest życie..a tego sensu trzeba poszukać w sobie a nie w innych