jedna z nie przespanych nocy.myślę że jak napiszę wkońcu wam o tym będzie mi lżej, bo mój chłopak nie potrafi mnie zrozumieć. U mnie zaczeło się już w dzieciństwie ,później w okresie dojrzewania jakoś starałam sobie z tym radzić ale teraz to przeszłam sama siebie.Zaczeło się od paniki że umrę serce duszności itp,to było okropne i jest nadal męczy mnie to wszystko, później obsesja że chłopak mnie zdradzi że może kogoś mieć,przeglądanie telefonów,melie,nawet teczki z pracy.to było coś okropnego,problemy stres w pracy studia kłótnie z chłopakiem aż wkońcu wszystko pękło we mnie.NERWICA dała o sobie znać załamałam się bo nie potrafiłam dać sobie z tym rady bałam się usnąć,myślami czuwałam,zmęczenie aż wkońcu siostra dała mi numer do psychiatry(myślę że lepiej odwiedzić tego lekaża jeśli ktoś nie daje sobie rady) pogadał ze mną chwilę i dostałam leki na nerwice lękowo-depresyjną , jest mi lepiej w miare normalnie funkcjonuję po tych lekach pracuję ,chodzę na studia ale czasem wraca lęk nawet po tabletkach tylko że z mniejszą siłą.leczenie wymaga czasu, cierpliwości to długa droga do odzyskania wewnętrznego spokoju ale musi się udać, nie poddam się chcę żyć cieszyć sie życiem. wiem też że co ma być to będzie
trzymam za nas wysztkich, że damy sobię radę i znajdziemy siłę by z ,,NIĄ'' walczyć
pozdrwiam kasia
jak ktoś chce pogadać piszcie
do mnie odp na wszystkie listy razem raźniej
1802k@wp.pl
1
