Witam.
Już sam nie wiem co mi jest, co się ze mnę dzieje. Potrzebuje pomocy.
Przedstawię moją sytuację.
Mam 18 lat. W otoczeniu jestem postrzegany jako dziwny, nawet przez rodziców. Nie potrafi z nimi porozmawiać, z mamą jeszcze jakoś umiem, ale z tata to już praktycznie wcale nie rozmawiamy od kilku lat. Uważają oni, że zawsze byłem inny niż inne dzieci, a teraz myślę, że zupełnie zgłupiałem.
Nie mam przyjaciół, kolegów kilka, ale też nie umiem z nimi normalnie rozmawiać. Jedynie z ok. 1-2 osobami potrafię rozmawiać normalnie. Ale są to osoby, które znam od lat i już się z nimi oswoiłem, natomiast z resztą nie umiem. Najczęściej gadam z kimś jakieś 2-3 minuty i dalej już nie umiem (prócz te 1-2 osoby). Jestem nieśmiały!
Rozmawiać umiem tylko przez internet, w realu jest mi ciężko, bardzo ciężko.
Nie spotykam się z nimi, jedynie w szkole, abo przypadkiem. Nie odwiedzam ich.
Nie chodzę też na dyskoteki.
Jestem odizolowany od społeczeństwa, czuje się samotny - ale nie umiem nic na to poradzić.
Cały czas wydaje mi się, że wszyscy mają mnie za "debila" i że się ze mnie śmieją.
Częste uczucie leku.
Zachowuję się nie adekwatnie do swojego wieku (przez to rodzice mają mnie za dziwnego).
Praktycznie nie mam zainteresowań, gdy mam wolny czas siedzę tylko na internecie, przeglądając te same strony (często są to strony erotyczne) i słuchając muzyki.
Często bywam agresywny, nawet jeśli tak naprawdę nie ma powodu do złości.
Nie ćwiczę na w-fie, bo nie umiem grać i jest mi smutno jak się ze mnie śmieją jak coś mi się nie uda.
Dużo rzeczy mi się nie udaje.
Chyba jedyne w czym jestem naprawdę dobry to nauka. Mam bardzo dobre oceny.
Sam już nie wiem. Rodzice zastanawiają się czy nie zabrać mnie do psychologa...
Co mi może być?
Może pisze na trochę niewłaściwym forum, ale już nie wiem co robić ;(
Chcę się zmienić i być normalny jak wszyscy. Chciałbym nie być tak nieśmiały. I wg...
