Hej,jest niedziela a ja nawet nie wstalam z łózka ,czuje sie beznadziejnie ale nie mam z kim porozmawiac ,z rodzicami nie moge bo tylko ich denerwuje, mama wykancza sie psychicznie ,znajomi ,przyjaciele daleko albo juz tyle razy slyszeli jak mi zle ze sami juz nie wiedza jak ze mna rozmaiwac wiec gram przed nimi ze jest ok ,ale nie jest boire luxete ale chyba dla spokoju innych ,psycholog i psychiatra tez nie dla mnie bo kilka razy prubowalam i zawsze sie zawodzilam ,czulam nie zrozumiana ...Mam 26 lat ,jestem jedynakiem i poza nauka nigdy nie milam nic ,chlopaka ,prawdziwego przyjacela chyba tez nie ,prace mam ale nie daje mi satysfakcji ,bo chyba sie do niej nie nadaje ,zreszta jak do niczego ,zadnego talentu ,kupa bledow w zyciu ,zaniedbanie przyjaciol ,znajomych ,utrata wiary ktora byla dla mnie wazna a teraz nie moge sieuczyc nawt tego mi sie nei che najchetniej bym tylko spala i wyrzuca mnie ze studiow bo tej sesji nie przejde ,zawiode rodzicow i kto wie czy pracy tez ni strace nie zostani mi nic ......................... Boje sie .po co ja wogule zyje skoro do nieczego sie nie nadaje ,tylko sprawiam ludziom bol ,pewnie nawet nikt nie odpisze na tego meila przepraszam ale musilam sie wypisac choc troche mi to pomoglo . Boje sie jutro isc do pracy nie mam ochoty ,ostatnio trace koncetrace myle sie w obowiazkach ,zapominam i czuje sie tak samotna ,a ponoc nikt nie jest samotna wyspa to chyba jestwm pierwsza....... nie wiem co dalej bedzie .................
