mam problem... nie umiem sie dogadywac z kobietami ale z takim które mi sie podobają jeśli już jakąś poznam szybko sie nią pokłóce że potem ona stwierdza że mnie nie chce znać. Zacząłem się bac kobiet i czuje że ten stan sie pogłębia. czuje że sie pomału izoluje od znajomych (głównie kumpli), czuje że lepiej sie czuje w domu wykonując jakieś czynności - nie wiem ćwicząc, sprzatajać, uczyc się. Lubie sie uczyć ale ile można? czuje ze porzebuje pracy - na razie studiuje zaocznie i czekam na staż no i kobiety a jestem sam od ponad 3 lat Stałem sie drażliwy dla moich staruszków - obelżywie im odpowiadam, pyskuje. chce sie poprawic ale co kilka dni znów mnie to dopada aż czasem sie w srodku trzęse z wściekłości i juz czuje że nie umiem im normalnie odpowiadac... gdy wstaje nowy dzień nawet nie chce mi sie wstać z łóżka bo wiem ze kolejny dzień będzie wyglądac tak samo: śniadanie, nauka, obiad, tv, komp, basen/siłownia, nauka lub tv i spanie. ostatnio ojciec mi powiedział ze nie dostrzega we mnie chęci życia. czasem jak ide spać czyms sie przejmuje to mi to nie daje usnąc czasme godzine a czasem pół nocy, aż czasme musze cos wziaść na spanie. w ciągu całego tygodnia mam zmienne humory, czasme czuje że nienawidze całego świata i mógłbym żyć na bezludnej wyspie. Czy to objawy jakiejś nerwicy, depresji ?
