nie wiem czy to depresja czy poprosu zaczelam sie tak nienawidziec ze nie moge juz wytrzymac.Stracilam lub w najblizszym czasie strace wszystko na czym mi kiedys zalezalo, nie potrafie tago zmienic bo poprostu mi sie nie chce juz walczyc.Od miesiaca siedze w domu i zmuszam sie do robienia zakupow, jedzenia, mycia...Moj chlopac ma mnie dosyc i stwierdzil ze jak tylko znajdzie inne mieszkanie to koniec Jest mi przykro ale juz sie z tym pogodzilam i o niego tez nie chce mi sie walczyc.Zastanawiam sie nad smiercia ale nie wiem czy nie moge tego zrobic bo wciaz mam nadzieje czy dla tego ze jestem tchorzem. Mialam nadzieje ze magiczny Deprim czy inne cholerstwo mi pomoże ale po waszych opiniach wnioskuje ze nie.Czy na tym swiecie jest sprawiedliwosc i do mnie tez usmiechnie sie szczescie?Czy juz zawsze bede miala pod gorke...Mam 22lata i od 14lat mysle nad samobujstwem...Bywalo lepiej i gorzej...Przez osatnie 2lata jakos sobie radzilam ale taraz wpadlam w wielka dziure i nie widze wyjscia. Pewnie wasza jedyna rada bedzie idz do lekarza ale to nie wchodzi w rachube.Pisze to bo nie mam komu sie wyzalic, nie mam juz rodziny, znajomych, przyjaciol a moj chlopak mnie nienawidzi...Az chce sie zyc!!!
