tahir

Witam. Jestem na tym forum po raz pierwszy ale obawiam się, że nie ostatni. Borderline zasugerował mi znajomy psycholog, który z racji naszej znajomości nie mógł być moim terapeutą ale polecił mi podobno fachowca w tej dziedzinie. Co prawda nie mam zdiagnozowanego bpd, gdyż psycholog, do którego się udałam stwierdził, że jestem zbyt skomplikowana, żeby mógł postawić jakąkolwiek diagnozę w ciągu kilku spotkań (względu na zmianę miejsca zamieszkania nie mogło być ich więcej). Nie mogę powiedzieć, żeby te wizyty były w jakimś sensie postępem, bo czułam się jak pies z trzema głowami badany przez zafascynowanego weterynarza. Mój psycholog zdawał się być albo skrajnie zaciekawiony tym co mówię albo załamany jakby pierwszy raz trafił na przypadek, którego nie może rozgryźć. Po tym wszystkim poczułam się jeszcze większym dziwolągiem, ale czytając to forum w końcu czuję się stosunkowo normalnie, jak w śród swoich. Jeśli to prawda, że trzeba stoczyć się na dno, żeby się od niego odbić to dziś zrobiłam krok ku wyleczeniu:) a żeby zrobić kolejne to chciałam zapytać czy macie jakieś "domowe sposoby" na radzenie sobie z tym chaosem, który nas otacza? pozdrawiam cieplutko