F32.8

Mam taką akurat diagnozę więc zarzucę temat. U mnie pojawiają się różne objawy zacznę od tych najupierdliwszych 1. Silna reakcja lękowa na odrzucenie - u mnie ma postać całego szeregu następujących po sobie objawów, zaczyna się od nagłego ataku paniki (który ja wewnętrznie odbieram jako gniew złość czy też pasję ale jako że niweluje to pregabalina trzeba uznać że to panika jednak) przechodząc z pewnym opóźnieniem w niżej opisane objawy. 2. Hipersomnia - u mnie to dodatkowe (poza snem nocnym) godziny snu w dzień do 8- 10 dodatkowych godzin. Sen tego typu odczuwam jako zbliżony do komy - nie da się go powstrzymać kawą bo senność jest bardzo silna, sen jest głęboki ale pojawiają się w nim sny, nie daje wypoczynku. Ten objaw może trwać tygodniami i zdecydowanie utrudnia życie codzienne. Nie zaobserwowałem wiekszego wpływu leków na hipersomnię. Acz początkowo sądziłem błędnie że to nie objaw choroby tylko efekt uboczny leku. 3. Natrętne myśli - u mnie to akurat myśli mordercze, objaw pojawia się najpierw jako sny o takiej tematyce a następnie jako bardzo trudne do opanowania bez leków natręty. Higiena psychiczna jest tu pomocna -bo trudniej znieść skonkretyzowane na jakiejś osobie myśli tego typu - staranie się zatemby się nie konkretyzowały pomaga. Objaw jest podatny na leki acz trudno mi ocenić na jakie - biorę SSRI Pralex 5mg rano (jego brak powoduje niewątpliwe zwiększenie natrętów), przeciwpsychotyczny benzamid Sulpiryd 50mg rano (nie wydaje się znacząco wpływać na ten objaw) oraz pregabalinę Preato rano i wieczór 75 mg (od czasu jej włączenia ten objaw nie wystąpił). Tego typu myśli powodują wtórny lęk o możliwość ich realizacji - jest to upierdliwy stan - mi pomaga przepracowanie z psychologiem natury takich mysłi i ich funkcji obronnej w chorobie. Mówiąc wprost dobrze wiedzieć że nie sa psychozą. 4. Stan przypominający katatonię - po jakimś czasie występowania hipersomni i natrętów pojawia się coś jakby zmęczenie i stan nadmiernego uspokojenia któremu towarzyszą objawy wyłacznia się takie jak ograniczenie postrzegania np. widzenie tunelowe, poczucie życia w pudełku, ograniczenie możliwości funkcjonowania do prostych podstawowych czynności także przychodzących z trudnością. Tu pomocna była terapia grupowa - chodzi jednak chyba nie o terapię a samo przebywanie w grupie i odbieranie tworzonych przez nią bodźców. 5. Wyżej opisany stan zwiastuje pojawienie się myśli samobójczych. Ciekawą cechą atypówki jest zachowana zdolność do cieszenia się zdarzeniami pozytywnymi i odczuwania szczęścia, radości i innych pozytywnych uczuć i emocji. Podobno się to zwie reaktywnością. Czasem ma się dysonans poznawczy kiedy jednocześnie podoba ci się cały świat i masz poczucie porażki życiowej w tym samym czasie. Drobne objawy jakie zaobserwowałem dotyczą - tendencji do objadania się i tycia, dużych problemów z pamięcią krótkotrwałą i skupieniem, braku motywacji i napędu życiowego, zaniedbywania się fizycznego... Chyba tyle na początek mi przychodzi do głowy. Opisy depresji atypowej zawierają dużo szerszy zestaw mogacych wystąpić objawów - opisałem te jedynie które sam znam. Zapraszam do rozmów.